yaz.
Vağzaldakı sehneni sen sehv tesvir etmisen, men bir saniye de tereddüd
etmedim, her şey kederli ve gözel idi, biz tamamile tenha idik, en derkedilmez
derecede gülmelisi ise o idi ki, görünmeyen insanlar birden peyda olaraq üsyan
etdiler; onlar perronun qapısının açılmasını teleb edirdiler.
Mehmanxananın qarşısında ise her şey senin dediyin kimi idi. Sen orada ele
gözel idin ki! Ola bilsin ki, o heç de sen deyildin. Axı qeribe idi ki, sen bele tezden
durmuşdun. Amma, o, sen deyildinse, her şeyi o cür deqiq haradan bilirdin?
Bazar ertesi, bir az sonra
Ah, indice o qeder senedler geldi ki... Men bu cür yuxusuz başımla neden ötrü
çalışıram? Neye göre? Metbex sobası üçün.
***
Üstelik bir şair de geldi, o, ilk gelen adamdır, ağac üzerinde oymaçılıq ve
ofortçuluqla104 meşğul olur, onda ele bir heyat sevgisi vardır ki, mende olan her
şeyi üze çıxarır, o mene baxaraq sebirsizlikden nece titrediyimi seyr edir, ellerim
bu mektub üzerinde esir, başım sineme düşür, amma o getmir ki, getmir, xeyirxah,
diribaş, xoşbext-bedbext, teqdirelayiq bir adamdır, mehz indi menim üçün dehşetli
derecede işgüzar cavandır.
Senin ise ağzından qan gelir...
***
Ümumiyyetle, biz hemişe eyni şeyi yazırıq. Gah yazıram ki, xeste deyilsenmi, gah
da sen bu haqda soruşursan, gah men ölmek isteyirem, gah sen, gah senin
qarşında balaca uşaq kimi ağlamaq isteyirem, gah da sen menim qarşımda. Bir
defe, on defe, min defe... hemişe seninle birge olmaq isteyirem ve sen de bu cür
deyirsen. Kifayetdir, kifayetdir!
Evvelki kimi, hekimin ne dediyi barede mektubun yoxdur, sen leng ve qayğısız
müxbirsen, hirsli ve eziz – he, daha ne qaldı? Heç bir şey, sadece, dizlerinin
üstünde sakitleşmek.
Bazar ertesi, nahardan sonra
Eger bu gün seher yazdığım mektubdan daha da artığını demeli olduğumu qerara
almasaydım, onda yalançı olardım, xüsusen de, başqa heç kesle bu qeder semimi
danışmadığım halda, senin qarşında, çünki hele heç kes senin kimi, heç neye
baxmadan, heç neye baxmadan (bu

<< 1 ... 109 110 [111] 112 113 ... 202 >>