bunu bilirem. Bunu yalnız senin mektubunun
detallarından görmürem, eslinde ise bele detallar vardır, meselen, mektub
xatirelerle doludur (ve mexsusi xatirelerle), adeten, sen her şeye cavab verirsen,
amma indi hamısına cavab vermemisen; sebebsiz yere kederli olmusan; meni
Davosa yollayırsan; sen birden bu görüşe ele inad edirsen ki (amma buraya
gelmemek haqqındakı meslehetimi derhal qebul etmişdin); bildirmişdin ki, Vyana
bele görüşler üçün yaramır, sen demişdin ki, gelişine qeder bele görüşleri teşkil
etmek lazım deyildir ve birden sonuncu üç-dörd mektubdakı bu cür teleskenlik
anlaşılmır. Eslinde, buna hey sevinmeli, sevinmeliyem, amma bacarmıram, çünki
senin mektublarında gizli bir qorxu hiss edirem, o ya mene göredir, ya da menim
eleyhimedir – bilmirem, amma sen ele qefilden, ele teleskenlikle görüşmeyi tekid
edirsen ki, bunda bir qorxu gizlenib. Amma her halda men çox şadam ki, bu imkan
artıq vardır, sen onu artıq tapmısan. Eser sen burada gece qala bilmesen, bunu da
teşkil ede bilerik, meselen, birlikde olacağımız vaxtın bir neçe saatını qurban
vererik; bazar günü saat 7-de süret qatarı ile gedersen Qmyunda, – men o vaxt
bele elemişdim – buraya ise saat 10-da gelersen, men seni gözleyeceyem, menim
geriye qayıdışım ise beşin yarısına adlayır ve bizim olsa-olsa altı saat vaxtımız qalır.
Süret qatarının axşam reysi ile Vyanaya qayıdırsan ve on ikiye iyirmi beş deqiqe
işlemiş orada olursan – kiçik bir bazar gezintisi).
Ümumiyyetle, bütün bunlar meni narahat edir, daha doğrusu, narahat elemir,
çünki senin tesirin menim üzerimde çox böyükdür. Men hedsiz narahat olmaq
evezine, – çünki mektubunda neyinse haqqında susursan – men sakitliyimi
saxlayıram, senin nece görünmeyinden asılı olmayaraq sene inamım bu cür
böyükdür. Eger sen neyinse haqqında susursansa, düşünürem ki, bele lazımdır.
Hem de başqa bir şeye göre, tamamile qeyri-adi sebebe göre sakit qalıram.
Senin bir xüsusiyyetin vardır ki, onun kökleri senin varlığının lap

<< 1 ... 112 113 [114] 115 116 ... 202 >>