geceler
onlar ciyildeyir, dişleyir, gemirirler (yeqin ki, qız ona verilen çörek qırıntıları
uğrunda bu siçanlarla mübarize aparırmış) ve hamısından daha dehşetlisi odur ki,
onlar hemişe gözleyirler ki, insan ne vaxt gücden düşüb taxtanın üstünden
yıxılacaqdır. Bilirsenmi, senin mektubunu bu hissiyyatla oxudum. Her şey ele
dehşetli, ele elçatmazdır, esas ise, ele yaxın ve ele uzaqdır ki, lap öz keçmişin
kimidir. Ve yarıbükülü veziyyetde orada oturursan, ayaqların qıc olur ve sen
qorxudan titreyirsen, işin yalnız ondan ibaret olur ki, qaranlıqda siçanların
parıldayan gözlerine gözünü zilleyirsen, bir müddetden sonra ise artıq yuxarıdamı
olduğunu, yaxud onların yanına yıxılaraq ele onlarınkı kimi uzun sifetindeki iti
dişlerini ağartdığını ve ciyildediyini ferq ede bilmeyeceksen. Ah, bele hekayeleri
daha danışma, tez yanıma gel, he, ne oldu, tez gel. Bu “vehşiciyezleri” ise sene
verirem, lakin bir şertle, sen onları derhal evden qovursan.112
***
Doktor haqqında ise, ümumiyyetle, daha heç bir söhbet yoxdur? Axı sen and içerek
bildirdin ki, doktorun yanına gedeceksen, öz sözüne ise sen emel etmedin. Daha
qan gelmir, sen de ona göre getmirsen? Özüm haqqında danışmaq istemirem,
menimle müqayisede çox sağlamsan, hemişe ele bir cenab kimi yaşayacağam ki,
onun çamadanını daşımaq lazımdır (bu, tebeqeleşmede cinahları göstermek üçün
deyildir, çünki burada evvelce cenabın özü gelir, sonra onun çağırdığı yükdaşıyan
gelir ve gücünün çatmadığı çamadanını aparmasını xahiş edir). Bu yaxınlarda
vağzaldan eve gedirdim, menim çamadanımı götüren qulluqçu birden öz
teşebbüsü ile – deyesen, bu barede ona birce kelme de dememişdim – mene
teskinlik vermeye başladı. Ona aydın olmayan müeyyen şeyleri, elbette ki, bilirem,
amma çamadanı daşımaq – bax, bu onun işidir, o bu işe verdiş edib ve s. Yalnız
onda ağlıma geldi ki, onun nitqi menim fikrime cavabdır, o qeder inandırıcı olmasa
da ağlımdan keçirdiyim, lakin açıq şekilde demediyim fikrime cavabdır, belelikle,
bu

<< 1 ... 118 119 [120] 121 122 ... 202 >>