meselede men seni özümle müqayise etmirem, amma özümden asılı olmayaraq
öz veziyyetimi düşünmeli oluram, ne qeder çox düşünürsense, o qeder de çox
heyecanlanırsan ve hekimin yanına getmelisen. Bu, üç il bundan evvel olmuşdu,
men heç vaxt ciyerlerimden şikayet etmemişem, heç vaxt yorulmurdum, istediyim
qeder yeriye bilirdim ve öz qüvvemin tükendiyi serhede qeder heç vaxt gedib
çatmamışdım (fikirlerim barede ne deye bilersen, burada daim serhedler barede
meseleye toxunuram) ve birden ne vaxtsa isti bir günde, deyesen, avqustda, gözel
bir havada, başımdan başqa her şeyin qaydasında olduğu bir vaxtda – üzgüçülük
meşğelesinde iken öskürdüm ve al-qırmızı rengde bir şey tüpürdüm. Bu çox qeribe
idi ve hetta maraqlı idi, doğrudurmu? Birce saniyeliye ona baxdım ve derhal da bu
lekeni unutdum. Sonra ise bu tez-tez baş verirdi, tüpürmek isteyen kimi qırmızı
leke görünürdü – sanki o, sifarişle gelirdi. Artıq neinki maraqlı deyildi, hetta
darıxdırıcı idi ve yeniden onu unutdum. — Derhal hekimin yanına getseydim de,
ola bilerdi ki, her şey hekimsiz baş vere bileceyi kimi olardı, amma onda heç kes
bilmirdi ki, menden qan gelir ve heç kes heyecanlanmadı. Amma indi kimse
heyecanlanır, xahiş edirem, get hekime.
***
Senin erinin mene onu-bunu yazmağa hazırlaşması qeribedir. Belke de meni
döyecek, yaxud boğacaq? Doğrudan da, bunu başa düşmürem. Tebii ki, sene
tamamile inanıram, lakin özlüyümde heç cür tesevvür ede bilmirem ki, sanki
menimlesen, birden deyirsen: “bax, bu deqiqelerde Vyanadayam, orada dehşetli
bir hay-küy vardır ve s.”, men ise bütün bunları hiss etmirem. Ve her ikimiz
pencereden Vyana terefe baxırıq, tebii ki, bunun bize zerre qeder de tesiri olmur.
Hem de ki bir mesele: gelecekden danışarken unutmursanmı ki, men
yehudiyem — jasne, nerarletne113? Yehudilik qorxulu meseledir, hetta senin
ayaqlarının altında olsa bele.
Çerşenbe
Gelişim barede senin yazdıqlarını (cekas, az to Tobe bude nutne114), yaxşısı budur
ki, boş buraxım, evvela, bunun

<< 1 ... 119 120 [121] 122 123 ... 202 >>