Ay-ay-ay! (Amma “körpeciyim” de
demeye haqqım yoxdur, bunu bacarmıram).
Heyf ki, senin gelişin yeniden texire düşdü, indi sen, ola bilsin ki, yalnız bir
hefte sonra cüme axşamından o terefe gele bilersen. Men ise seni görmek
xoşbextliyine nail ola bilmeyeceyem, orada göllerin, meşenin, dağların ehatesinde
nece sağalacaqsan? Amma menim kimi acgöz adama ne qeder xoşbextlik lazımdır
ki? Heyf ki, sen bu qeder uzun müddet Vyanada ezab çekeceksen.
Davos barede biz hele razılaşarıq. Men oranı istemirem, çox uzaqdır ve
tamamile faydasızdır. Eger Praqadan gede bilseydim, – getmek ise yeqin ki, lazım
gelecekdir – onda en yaxşısı harasa kende getmeliyem. Düzdür, orada meni
gözleyirdiler, amma bütün bunları fikirleşmek lazımdır, her halda noyabra qeder
heç yana gede bilmeyeceyem.
Dünen gece men hansısa Ştaynla120 görüşdüm, ola bilsin ki, sen onu kafede
görmüsen, onu hemişe kral Alfonsla müqayise edirler. İndi bir vekilin yanında
senedleri tertib edir, o menimle qarşılaşdıqda şad oldu: menimle xidmeti işle
elaqedar söhbeti var idi, sabahısı günü mene zeng etmeli oldu. “He, söhbet neden
gedir?” – “Boşanma işidir, mene de aidiyyeti vardır, daha doğrusu, o menden bu
işe müdaxile etmeyi xahiş etmişdir”. “Bu nece olur?” Sözün esl menasında üreyim
qopdu. Amma sonra aydın oldu ki, söhbet bir şairin valideynlerinin boşanmasından
gedir ve tanışımın anası d-r Şteynden xahiş edib ki, men, şaire tesir ederek, anası
ile yaxşı davranması, onu tehqir etmemesi üçün nesihet edim.
Yeri gelmişken, qeribe nikahdır. Tesevvür ele ki, arvad artıq bir defe erde olub
ve birinci nikahdan uşağı da olub, bu uşaq da hemin şairdir. Ola bilsin ki, o, arvadın
birinci erinin familiyasını daşıyır. Ne ise onlar evlenmiş, uzun illerden sonra, şairin
atasının inadkarlığı neticesinde yeniden boşanıb. Qadın indiki menzil çatışmazlığı
neticesinde özüne yaşayış yeri tapa bilmeyib ve yalnız buna göre bir yerde
yaşamalı olub ve hele de ikinci erinin nikahındadır, amma bu hal onu eri

<< 1 ... 126 127 [128] 129 130 ... 202 >>