küfrdür. Nece olursa- olsun, birce deqiqeni de heder yere serf etmek istemirem. İndi görürem ki, sen
menden daha çox yalan demeye mecbur olursan. Bu meni çox üzür. Eger ciddi bir
engel çıxarsa, sakitce Vyanada qal, heç mene xeber de verme, sadece, Qmyunda
gedib üç saat senin yaxınlığında qalacağam. Artıq menim vizam vardır. Sen mene,
en azından, bu gün teleqram vura bilmeyeceksen, çünki indi sizde qiyamdır.
Çerşenbe
Senin bağışlanmaq haqqındakı xahişini başa düşmürem. Madam ki, her şey
sovuşub, menim seni bağışladığım özü-özlüyünde aydındır. Her şeyin ötüb
keçmediyi vaxt hirsli idim, amma o vaxtlar sen qetiyyen buna göre narahat
deyildin. Her şey keçmişde qalmışdırsa, seni nece bağışlamaya bilerem! Bele
şeyleri düşünmek üçün sen ne qeder çaşqın haldasan!
Atanla müqayise edilmeyi, en azından, indilik xoşlamıram. Doğrudanmı, seni
men de itirirem? (Öz aramızdır, mende bunun üçün atanda olan qüvve yoxdur).
Amma sen buna inad edirsense, onda toxunma şeyleri geri qaytarsan yaxşı olar.
Hemin toxunma şeylerinin alınması ve gönderilmesi tam üç saat vaxt apardı, – o
vaxt buna çox ehtiyacım var idi – doğrudan da bu meni xeyli dirçeltdi, buna göre
sene çox minnetdaram. Bu barede danışmaq üçün indi çox yorğunam, ikinci
gecedir ki, yatmıram. Men bir az güc toplaya bileremmi ki, Qmyundda azca
teriflesinler?
Doğrudanmı, Amsterdamdakı seyahetçi qadını qısqandın? Elbette ki, o,
etdiklerini ela eleyir (eger o bunu inanaraq eleyirse!), amma sen mentiqi sehv
buraxırsan. Bele heyat süren adamın heyatı bir mecburiyyetdir, amma bu cür
yaşaya bilmeyenler üçün ise azadlıqdır. Bu her yerde beledir. Bele “qısqanclığın”
sonu ölüm arzulamaqdır.
Maks barede istediyin kimi düşüne bilersen. Amma senin ona verdiyin
telimatları bildiyim üçün, işlerin sonu yaxınlaşdıqda meni onun yanına aparacağını
isteyeceyem, onunla bir neçe günlük gezinti barede müzakire aparacağam, “çünki
özümü çox möhkem hiss edirem”, sonra ise eve doğru sürünerek sonuncu defe öz
ölüm yatağıma

<< 1 ... 142 143 [144] 145 146 ... 202 >>