bele. Men çirkinem, Milena, hedden artıq
çirkinem, ona göre de temizlik barede bu cür hay-küy qaldırıram. Heç kes
cehennemin dibindekiler qeder mesum neğmeler oxuya bilmez, meleklerin şerqisi
hesab etdiyimiz – onların oxumasıdır.
***
Artıq bir neçe gündür ki, men “herbi xidmete” başlamışam, daha deqiq desek,
“manevr” edirem, xeyli evveller mene aydın olub ki, menim üçün en yaxşı şey ele
budur. Günün ikinci yarısı ne qeder mümkündürse, o qeder yatmaq, sonra iki saat
gezmek, daha sonra ise ne qeder mümkündürse, o qeder gümrah halda oyanıqlı
veziyyetde qalmaq. Amma işler bu “ne qeder mümkündürse” kelmesinde düyüne
düşür. Ne nahardan sonra, ne gece, ne seher, “çox uzun müddetde mümkün”
olmur, büroya gedende ise tamamile ezgin oluram. Esl qenimet ise mehz gecenin
derinliyinde – saat ikide, üçde, dördde olur; indi ise eger gec vaxtda, gece yarısında
da yatmağa uzanmıramsa, onda gece de, özüm de, gündüz de heder olur.
Amma bunlar heç, bu cür “xidmet”in helelik neticesi olmasa da çox yaxşıdır.
Heç neticesi olmayacaq da. Mene yarım il lazımdır ki, onun azca da olsa “dilini aça
bilim”, sonra ise derk edim ki, her şey qurtarmışdır, ele “xidmet” müddetim de
qurtarmışdır. Amma menim dediyim kimi, bu öz-özlüyünde yaxşı şeydir, hetta
zaman-zaman güclü öskürek ona mane olsa bele yaxşıdır.
Elbette ki, mektub ele de pis deyildi, amma karandaşla yazılmış hemin
mektuba, her halda, men layiq deyilem. Ümumiyyetle, yerde, yaxud göylerde ona
layiq olan bir kimse vardırmı?
Cüme axşamı, gece
Fikrimce, bu gün elimi sallayıb oturmuşam, aradabir mütalie etmişem, esasen ise
gicgahlarımda sessiz, tamam sakit ağrılı döyüntülere qulaq asaraq işsiz qalmışam.
Bütün günü senin mektubunun fikri başımdan çıxmayıb, onun haqqında acı-acı,
zerifcesine, heyecan ve tamamile qeyri-müeyyen qorxu ile (bu qorxu hansısa bir
qeyri-müeyyenliye göredir, çünki hemin qeyri-müeyyenlik menim qüvvemden qat- qat çoxdur). Buna göre hetta mektubu ikinci defe oxumağa da cesaretim

<< 1 ... 154 155 [156] 157 158 ... 202 >>