çatmadı,
onlardan birinin yarım sehifesini ise men heç birinci defe de oxumamışdım. Niye
insan öz olduğu ile ve tamamile mexsusi şekilde, intihardan saxlayan bir gerginlikle
barışa bilmir (sen bir defe buna benzer bir şey deyende sene gülmeye cehd
etmişdim!) – yox, o özüne arxayın şekilde bu qefesde var-gel edir, düşüncesiz
şekilde oradan çıxır (hele bir, heyvanlar kimi bu düşüncesizliye sevinir de!). Ve
yüksek gerginlikli elektriki özüne cezb edir, neticede cereyan ona nüfuz ederek,
demek olar ki, onu yandırır.
Bununla ne demek istediyimi heç özüm de bilmirem. Men, sadece, senin
mektublarındakı deyilmeyen, lakin gizledilen şikayetleri tutub saxlamaq isteyirem
– onlar mektublarından eşidilir, men bunu bacararam, çünki onlar mahiyyetce hem
de menimdir. Seninle hetta burada, qaranlıqda da birlikde olmamızın özü çox
teeccüblüdür ve men her saniye buna inanmağa hazır deyilem.
Cüme axşamı
Bu geceni yuxu evezine senin mektublarınla keçirdim (öz irademden asılı
olmayaraq). Amma menim veziyyetim, helelik, heç de en pis halda deyildir – daha
da pis olduğu vaxtlar olur. Düzdür, senden mektub gelmeyib, amma bunun eybi
yoxdur. İndi bu hetta çox yaxşıdır ki, her gün bir-birimize mektub yazmırıq; sen
bunu menden tez başa düşmüsen, bunu etiraf ele. Gündelik mektublar
münasibetleri möhkemletmek evezine zeifledir; evveller onu dibine qeder içir ve
özlüyünde on qat güc ve on qat yanğı hiss edirdin (Praqa barede danışıram, Meran
barede yox). İndi ise her şeyde ciddi dönüş olub – indi mektubu oxuyanda
dodaqlarını dişleyirsen, gicgahlarındakı ağrıdan başqa heç bir şey hiss etmirsen,
heç bir şeye gümanın qalmır. Qoy olsun, amma bir şey xahiş edirem: Milena,
xestelenme, tekce xestelenme! Yazmaya bilersen, qoy bele olsun (dünenki iki
mektub kimi mektubların öhdesinden gelmek üçün mene ne qeder vaxt lazımdır?
Axmaq sualdır, meger bele şeyler günlerlemi hesablanır?), amma teki bunun
sebebi xestelik olmasın. Bu halda, istisnasız olaraq, özüm haqda düşünürem.

<< 1 ... 155 156 [157] 158 159 ... 202 >>