qanıma nüfuz eledi.
Onu heç de yazıldığı kimi derk etmedim, evvelceden onu öz orkestrim üçün
yeniden deyişdirdim. (Meqalenin axırını cırdım, orada kommunistlere qarşı
ittihamlar var idi ki, buraya onun dexli yoxdur, ümumiyyetle ise bütün bunlar,
sadece, onun bir hissesidir.)
Cüme axşamı
Bazar gününün ve bazar ertesinin mektubları ve açıqcası geldi. Xahiş edirem,
Milena, çox sert ittiham etme. Men burada tenhalıqda ve uzaqdayam, hem de
nisbeten sakitlikdeyem, ona göre de ağlımda cürbecür fikir, qorxu, heyecan
yaranır, men de onları, sadece yazıram, bunlarda böyük bir mena olmasa da
yazıram, men onda seninle danışıram, her şey haqqında unuduram, senin
haqqında da unuduram, yalnız bu cür iki mektubun gelende her şeyi yeniden,
bütövlükde xatırlayıram.
Senin qış barede endişelerinden birini men qetiyyen başa düşmürem. Eger
senin erin bele xestedirse, üstelik iki ciddi xestelikden eziyyet çekirse, o büroya
gede bilmez, amma ştatda olan emekdaş olduğu üçün onu azad ede bilmezler; o,
xesteliyine göre heyatını başqa cür qurmalıdır, bununla da her şey, heç olmasa,
zahiren düzelecek, asanlaşacaqdır, amma bütün bunlar çox kederlidir.
Bu dünyadakı menasızlıqlardan biri de günah meselesine ciddi baxmaqdır, en
azından bele düşünürem. Burada menasızlıq tekce o deyildir ki, etrafdakı insanlar
seni günahlandırırlar (bu ele de böyük bedbextlik deyildir, çünki en dehşetli
bedbextlikde, ümumiyyetle, günahlandırmırlar), aydındır ki, heyecan ve qarma- qarışıqlıqda bele günahlandırmaları üreyine salırsan; menasızlıq ondan ibaretdir ki,
insanlar bütün bunları ele adi delillerle müzakire etmeyi düşünürler ki, onlar aydın
şekilde sonu görünen delillerdir – bax bunu qetiyyen başa düşmürem. Elbette ki,
sen günahkarsan, amma bele olduqda, senin erin de günahkardır ve yene de sen,
sonra yene de o, çünki insanlar bir yerde yaşayırlar, başqa cür mümkün deyildir,
günah ise sonsuz zencirlerle ilk insanın günahına qeder gedib çıxır, bes onda o
günahı qurdalamağın menim bu

<< 1 ... 160 161 [162] 163 164 ... 202 >>