ürekbulandıran şeylerdir, ona göre ki, medem çox
zeifdir – bunlardan yayınaraq her şeyin, senin söylediyinden daha sade olduğunu
görmek olar. Texminen beledir: tenhalıqda natamamlığa dözmek lazımdır, her an
bu beledir, amma ikilikde natamamlığa dözmek lazım deyildir. Meger gözü ve ya
üreyi qoparıb atsan, başqa göz ve ürek yoxmudur? Axı bu ele de pis deyildir, bu,
şişirtme ve yalandır, eslinde, her şey şişirdilir, tekce qüsse eslinde olduğu kimidir,
onu şişirtmek olmur. Amma qüssenin heqiqiliyi de onun baresindeki her cür
yalanın ifadesi qeder heqiqi deyildir.
Cefengiyat kimi seslenir, amma o ele beledir ki, vardır.
Ve men deyende ki, sen menim üçün en sevimlisen, bunun özü de esl sevgi
deyildir; sevgi odur ki, onu bıçaq kimi özüm-özüme sancıram.
Yeri gelmişken, sen özün de deyirsen: “Nemate sily milovat”146. Meger bu,
“heyvan” ve “insan” arasında kifayet qeder ferq deyilmi?
Sen sona qeder, yaxud da heç olmasa, qismen başa düşmeyi bacarmırsan ki,
söhbet neden gedir, Milena. Heç men özüm de başa düşmürem, men hele de bu
partlayışdan tamam titreyirem, özümü ağılsızlığa qeder çatdırıram, bu ne
demekdir, o gelecekde menden ne isteyecekdir – bilmirem. Tekce onun indi ne
istediyini bilirem: sakitlik, qaranlıq, mağara. Yalnız bunları bilirem ve ona baş
eymeliyem, başqa cür bacarmıram.
O, bir partlayış idi, bir hissesi artıq keçdi, amma onu doğuran güc daxilimde
dayanmadan vibrasiya edir, onun sesini men indiye qeder de eşidirdim, sonra da
eşideceyem, çünki menim bütün heyatım bu neheng yeraltı sesi yaradır, o sussa,
heyatım da biter, axı o, asan ve sadedir, lap göz qırpmaq kimidir. Meger biz bir- birimizi tanıyan vaxtdan beri o daim eşidilmirmi ve meger o olmasaydı, sen heç
olmasa öteri bir baxışla olsa bele, meni teltif ederdinmi?
Elbette ki, bütün bunları redd edib demek olmaz ki, indi her şey keçdi, indi
sakitleşmişem, xoşbextem ve bizim münasibetimizden tamamile memnunam. Bele
demezsen, bu texminen doğru olsa da (memnuniyyet var, yalnız melum

<< 1 ... 167 168 [169] 170 171 ... 202 >>