deyildir. Başqa sözle, bunlar sevgililer
yox, dil mütexessisleridir.
Senin mektubundakı “cütlerdeki natamamlıq”, her halda, anlaşılmazlıqdır.
Men axı, olsa-olsa, onu nezerde tuturdum ki, öz çirkinliklerimde yaşayıram ve bu
menim işimdir. Amma buraya seni de çekmek – bu tamam başqa şeydir, hem de,
sadece olaraq, sene qarşı zorakılıq deyildir, hele bir xırdaçılıqdır da. Düşünürem ki,
başqaları üzerinde zorakılıq, her şeyden evvel, ona aid olduğu üçün yatmağıma
mane ola bilerdi. Yox, iş bunda deyildir. Bütün dehşet ondadır ki, sene baxanda öz
pisliyimi daha aydın şekilde derk edirem, esası odur ki, ele bu sebebe göre bundan
xilas olmaq daha çetinleşir, bir az qeyri-mümkün olur (bu bütün hallarda qeyri- mümkündür, bu halda ise mümkünsüzlük yüz qat artır). Ve qorxudan alnımda ter
yaranır; senin hansısa bir günahından heç söz bele, gede bilmez, Milena.
Sehv elemişem ve çox teessüf edirem ki, sonuncu mektubumda keçmiş
veziyyetlerle elaqedar müqayiseler aparmışam. Gel birlikde onların üstünden xett
çekek.
***
Demeli, sen, doğrudanmı, ağrımırsan?
Milena, elbette, Praqada bele bir adam yaşayır, o senin leyaqetindir, ona göre
mübarize aparan geceden başqa, heç kes onu senin elinden ala bilmez, o ise her
şeye göre mübarize aparır. Bu nece bir leyaqetdir! Men onu kiçiltmirem, o öz- özünü teqdim edir, o ele nehengdir ki, senin yuxarıdakı otağın ayı da qaralda bilir.
Sen bele qaranlıqdan qorxmursan ki? Qaranlıq, hem de semimiyyetsiz bir qaranlıq!
Senin, menim “meşğuliyyetlerimden” neyi ise görmeyin üçün şekilleri elave
edirem. Dörd dene direkdir, ortadakı ikisinin arasından miller keçirilib,
“cinayetkarların” elleri onlara bağlanır; iki başqa direkden ise ayaqlar üçün miller
keçirilmişdir. İnsanı bu cür bağlayandan sonra miller getdikce aralanır ve insan
ortadan parçalanır. İxtiraçı sütuna söykenerek qollarını bir-birine çarpazlaşdırıb, o
sanki bütün bunların orijinal ixtira olduğundan qürrelenir, amma eslinde ise
bunları qessaba baxaraq öyrenib, qessab

<< 1 ... 170 171 [172] 173 174 ... 202 >>