ezab vermirlerse, onda daha pisdir. Onlar
neyi vermeye qadirdirler? Qmyundakı bir günü – anlaşılmazlıq ve utanc gününü,
demek olar ki, heç vaxt silinmeyecek utanclıqları vere bilerler. Men seni birinci
görüşümüzdeki vaxt küçede olduğun kimi görmek isteyirem, amma mektublar
buna Lerxenfelderştrassın hay-küyünden daha çox mane olurlar.
Amma bunlar da esas deyildir, esas odur ki, mektub mektub çerçivesinden
çıxa bilmemeyimi bir az da derinleşdirir, senin qarşında, ele özümün de qarşımda
gücsüzlüyümü artırır, senin minlerce mektubların ve minlerce arzularım bunu def
elemir ve daha da esas odur ki (belke de o, gücsüzlüyümün neticesidir, amma
buradakı sebeblerin hamısı toranlıqda gizlenib), senin qarşısıalınmaz hökmran
sesin mene susmağı emr edir.
Seninle elaqedar şeyler yene de deyilmedi, eslinde, bunun böyük bir hissesi
mektublarında vardır (belke de sarı mektubda, daha doğrusu, teleqramdadır, sen
de onu, ola bilsin ki, haqlı olaraq geri qaytarmağımı teleb edirsen), bir hissesi ise
ele yerlerdedir ki, hemin yerlerden, şeytan müqeddes yerlerden qaçdığı kimi
qorxub qaçıram.
***
Qeribedir ki, men de sene teleqram vurmaq istedim, uzun zaman bu fikirle
oynadım, nahardan sonra yatağımda, axşam Belvederde hey bu haqda götür-qoy
eledim, söhbet cemi-cümletanı bu metnden gedir: “Sonuncu mektubdakı altından
xett çekilmiş yerlere mütleq ve müsbet cavablar gözleyirem”, amma axırda qerara
geldim ki, bu cümlede esaslandırılmamış ve ikrahdoğurucu bir etibarsızlıq vardır,
ona göre de teleqramı göndermedim.
***
Bu mektubun arxasında oturub heç ne etmeden, gece saat ikinin yarısına qeder
ona ve onun arxasından sene baxdım. Bezen görürem ki – yuxuda yox ha! – senin
üzün saçlarının arasında gizlenib, mene onlara toxunmaq nesib olur, senin üzün
aşkar olur, elimi senin alnına, gicgahlarına çekirem ve bax budur senin üzünü
ovcumda saxlayıram.163
***
Bazar ertesi
Bu mektubu cırmaq istedim, istedim ki, teleqram da göndermeyim, teleqramlar
ikimenalı olurlar, amma

<< 1 ... 187 188 [189] 190 191 ... 202 >>