açıqca ve mektublar geldi – bu açıqca ve bu mektub! Hetta
onlardan da sonra, Milena, eger danışmaq üçün yanan dilimi dişleyib qanatsam
bele, nece inana bilerem ki, senin indi möhtac olduğun yegane şey menim
mektublarımdır, danışmaq isteyir, axı sen özün defelerle, lap düşünmeden olsa
bele, demişdin ki, ehtiyacın yalnız sakitlik, dinclikdir. Amma bu mektublar ise yalnız
ezabdır, onlar ezabla yoğrulub, çaresiz derdlerden yaransalar da, özleri de ezablar
ve çaresiz derdler yaradırlar, belke de onlar bu qışda bir az da güclensinler.
Susmaq yegane yaşamaq vasitesidir, burada da beledir, orada da. Kederlidir,
amma bundan ne çıxar ki? Yalnız uşaq yuxusu kimi derin ve günahsız halda yatarıq.
Bu ise ezablardır, bu yuxunu da, günü de şumlayan xış kimidir, bax dözülmez olan
budur!
Çerşenbe
Ele bir qanun yoxdur ki, senin mene yazdığın, ümumiyyetle, yaza bileceyin
mektubdakı “Men bilirem ki, sen menimsen...” kimi en gözel sözlerine
minnetdarlıq etmeyim üçün sene mektub yazmağı mene qadağan elesin.
Qalan bütün şeylerde sen çoxdan menimle razısan ki, artıq bir-birimize
mektub yazmağımıza deymez; menim bu barede birbaşa demeyim temiz
tesadüfdür, sen de bunu deye bilerdin. Madam ki, biz bir-birimizle razıyıq, daha
izah etmeye ehtiyac yoxdur ki, yazmamaq niye yaxşı olacaqdır.
Pis ceheti yalnız odur ki, menim onda (bundan sonra senin poçtla bağlı
qayğıların olmayacaqdır) qetiyyen, demek olar ki, tamamile sene mektub yazmaq
imkanım olmayacaqdır, amma her halda yene de bir imkanım qalacaqdır: sene
metnsiz açıqcalar göndermek! Bu ona işare olacaqdır ki, poçtda mektub vardır. Sen
ise zeruret yaranan kimi, daim mene yaz, eslinde bu öz-özlüyünde aydındır.
V. — nin yanında çox pis hereket eledim, bu, şübhesiz ki, beledir, amma yeqin
ki, bu, qorxudan mene göründüyü qeder de pis deyildi. Evvela, men xahişçi kimi
getmemişdim, hem de ki senin adından getmemişdim. Seni yaxşı tanıyan bir adam
kimi getmişdim, o adam Vyanadakı veziyyete bir az beleddir ve senden iki

<< 1 ... 188 189 [190] 191 192 ... 202 >>