müddetde
gözündeki yuxu qırığı da buxarlanır, çırpınıb pencereden uçur ve uzun müddet geri
qayıtmır. Ona göre de bir-birimize mektub yazmırıq. Amma tez-tez, azca da olsa,
onun haqqında düşünürem. Men, ümumiyyetle, az düşünürem. Amma dünen men
onun haqqında uzun müddet düşündüm, saatlar keçdi ve menim üçün qiymetli
olan – düşmençiliye göre qiymetlidir – bu gece saatlarını tesevvür etdiyim
mektubdakı eyni bir söze hesr edirdim, öz dostuma bezi şeyleri tekrarlayırdım,
çünki hemin moment mene onlar fövqelade derecede ehemiyyetli görünürdü.
Seher ise, doğrudan da, ondan mektub geldi, orada bele bir qeyd var idi ki, bir hiss
onu bir aydır terk etmir (daha doğrusu, bu fikir bir ay evvel onun beyninde
yaranıb) – o düşünür ki, yanıma gelmelidir – bu qeyd qeribe bir terzde hislerimle
üst-üste düşürdü!
Bu tarixçe mene behane verdi ki, mektub yazım, artıq bir defe de yazmışdım,
axı men nece de Size mektub yazmayım, Milena xanım, axı men size hamıdan artıq
hevesle yazıram (ümumiyyetle, ne qeder çox hevesle yazmaq mümkündürse, o
qeder – bu ise xeyalatlar üçün deyilmişdir, onlar masamın yanında herislikle
gözleyirler).
***
Çoxdandır ki, qezetlerde Sizden heç bir şey tapa bilmirem, yalnız modalar
haqqında qeydler vardır, cüzi istisnalarla, onlar mene neşeli ve dinc göründüler,
xüsusile de bahar baredeki son yazılarınız.170 Düzdür, buna qeder üç hefte idi ki,
“Tribuna”nı oxumurdum (amma onları tapmağa çalışıram), çünki
Şpindelmilde171 idim.
Sonra mektubunuz geldi. Mektublarla bağlı mende qeribe hallar olur. Lazım
gelir ki, – ne vaxt lazım gelmemişdir ki? – sebir edesiniz. Bütün bu iller erzinde heç
kese yazmamışam, bu menada lap ölü kimiyem, heç bir ünsiyyet ehtiyacım yoxdur,
sanki bu dünyanın da adamı deyilem, sanki men bütün bu iller erzinde mexaniki
olaraq mene tapşırılanları yerine yetirmişem, eslinde ise daim qulağım sesde olub
ki, qonşu otaqdan xestelik meni çağırmayanda, kiminse çağırışı üçün qaçmışam,
indi ise getdikce ona tabe oluram. Amma

<< 1 ... 194 195 [196] 197 198 ... 202 >>