Meranı
bağışlamağı nece de isterdim! Bu yaxınlarda yazmışdınız ki, “boğulursunuz”,
burada obraz menaya tamamile uyğun gelir, amma buralar her şeyi, azca da olsa,
yüngülleşdire bilerdi.
Ürekden gelen salamla, Sizin F.Kafka
“Ola bilsin ki, ciyerlerdir”. Bütün günü bu fikri başımda fırlatmışam, başqa bir şey
haqqında düşüne bilmirdim. Xestelik meni xüsusile qorxutmurdu, yeqin ki (buna
ümid edirem, deyesen, eyhamlarınız da bunu tesdiq edir), o size yüngülce
toxunub, amma hetta ciyerlerin ciddi xesteliyi bele (ciyerlerin az, yaxud çox
derecede zedelenmesi indi Qerbi Avropanın yarısını ehate edib), menim özüme de
artıq üç ildir ki, tanışdır ve mene şerden çox rifah getirib. Bu, bir il evvel gece yarısı
başladı – boğazımdan qan geldi. Men yataqdan durdum (sonralar oxudum ki,
bunun evezinde uzanmağa davam etmeli imişem) bütün teze xesteler kimi, baş
vermiş hadise meni ehtiyatlandırdı, bir az da qorxutdu: pencereye yaxınlaşdım,
başımı çöle çıxartdım, sonra elüzyuyanın yanına getdim, otaqda gezdim, çarpayıya
oturdum – qan dayanmırdı. Amma buna göre özümü heç de bedbext hesab
etmirdim – bir müddet sonra birden aydın derk etdim ki, üç il, dörd il sonra,
yuxusuzluğun axırında yata bileceyem – elbette ki, qanaxma dayanarsa). Tezlikle
her şey kesildi (ve hemin vaxtdan sonra bir daha qayıtmadı), bele ki, gecenin qalan
hissesini sakit yatdım. Düzdür, seher tezden kömekçi geldi (men onda Pale
Şönbornda menzil tutmuşdum), qanı gördü ve bu xeyirxah, az qala fedakar, lakin
yüksek derecede işgüzar olan qız dedi: “Pane doktore, s Vami to dlouho
nerotrrva”2. Amma özümü adi vaxtlardan da yaxşı hiss edirdim, işe ve yalnız
nahardan sonra hekime getdim. Bu tarixçenin davamı artıq maraqlı deyildir.
Neyi demek isteyirdim: meni Sizin xesteliyiniz qorxutmur (hem de men
defelerle xatirelerimi götür-qoy ederek öz-özümü tekzib edirdim, lap kendlilerde
olduğu kimi, gümrah ve zerif naturanızı xeyalıma getirirdim ve bele bir neticeye
gelirdim: yox, Siz xeste deyilsiniz, bu

<< 1 2 [3] 4 5 ... 202 >>