menden yan
keçir. Amma meni ona heveslendirmek cehdleri faydasızdır, onlar meni teşviq
etmir, eksine, onda men, ümumiyyetle, birce addım da ata bilmirem, her şey
birden yalana çevrilir, izlenilen ov quşu ovçunun axırına çıxır.
Men bele bir tehlükeli yoldayam, Milena! Siz bir ağac budağının yanında
qetiyyetle durursunuz, genc, gözel ve gözlerinizin parıltılı şüası dünyanın kederini
ram edir. Burada “Skatule, skatule heybejte se”23oynayırlar, bir ağacın
kölgesinden o biri ağacın kölgesine keçerek gizlenirem, artıq yarıyoldayam, Siz
meni sesleyirsiniz, tehlüke barede xeberdarlıq edirsiniz, addımımın sehv
olduğundan dehşete gelirsiniz, mene xatırladırsınız ki (mene ha!), ciddi oyun gedir,
men ise bacarmıram, yıxılıram, artıq üzüqoylu yere düşürem. Eyni zamanda
qelbimin ve Sizin seslerinize qulaq asa bilmirem, amma ona qulaq asaraq onun
dediklerini Size, dünyada başqa birisine yox, yalnız Size etibar ede bilerem.
Sizin F.
BAZAR
Mektubunuzdakı iki sehifelik nitqiniz üreyinizin derinliyinden gelir, Milena, yaralı
üreyinizin (“to mne rozbolelo”24 — oradadır ve bunu men, men Size elemişem!),
amma ele temiz ve meğrur seslenir ki, sanki zerbeleri et parçası yox, polad vurub;
Siz yalnız tebii olan şeyi isteyirsiniz, amma meni düzgün anlamırsınız, bunlar hem
menim, hem de Sizin “gülmeli adamlarınızdır, sonra ise meger men Sizinle eriniz
arasındakı ehvalatda kiminse terefinde dururammı? Siz bunu harada görmüsünüz?
Menim hansı ağılsız cümlemde bunu oxumusunuz? Doğrudan da real menada men
aile, iş, qurban, merdlik, temizlik, azadlıq, müsteqil, heqiqet meselelerinde sizin
her ikinizden o qeder aşağıda dururam ki, bunlar barede danışmaq hüququm
olmadığı teqdirde meger nese bir mühakime yürüde bilerem? Men harada kömek
etmeye cesaret etmişem ve buna cesaret etseydim bele bunu nece heyata keçire
bilerdim? Daha suallar kifayetdir, onlar yerin altında berk yatdıqları halda niye gün
işığına çıxsınlar? Onlar boz ve kederlidirler, insanı da bu biçime salırlar.

<< 1 ... 32 33 [34] 35 36 ... 202 >>