xesteliyimi
tesvir etmeye başlamışdım ve diger sebebleri de göstermeye hazırlaşırdım ki, gele
bilmeyimi anlayasınız, teleqram geldi: “Xahiş edirem ki, Karlsbaddakı görüş barede
yazılı melumat veresiniz”. Etiraf edirem ki, men onu açanda qorxulu bir sifetle
qarşılaşacağımı düşünürdüm. Orası da düzdür ki, onun arxasında en qayğısız, en
sakit ve en ciddi adam dururdu ve görüş menim maraqlarıma uyğun idi. Men indi
bunları izah etmirem, axı xesteliyin tesvirini vere bilmerem ki. Yalnız bir şey
aydındır: men bazar ertesi buradan gedirem; aradabir teleqrama baxıram ve onu
bütövlükde oxuya bilmirem, sanki orada şifre ile yazılan gizli yazı vardır ki, evvel
yazılanları silib bildirir: Vyanadan gedersen! Bu, açıq-aşkar emrdir, lakin diger
emrlerdeki kimi deyildir. Men bunu etmeyeceyem, hetta en sethi baxışla bele, bu
elverişsizdir – Münhenden keçen qısa yoldansa, Lintsden keçen ikiqat uzun olan
yolla gederek Vyanaya dönmek yolu çox uzaqdır. Tecrübe aparıram: balkondakı
serçe gözleyir ki, stoldan ona çörek atacağam, bunun evezinde ise qırıntıları
döşemede öz etrafıma sepirem. O, çölden baxır ve yarıqaranlıqda öz sevimli
yemini görür, bu yem onu celb etdiyinden silkelenir ve elbette ki, tezlikle burada
olardı, amma bura qaranlıqdır, çöreyin yanında da gizli bir qüvve – men
durmuşam. O, her halda, kandarı tullanıb keçir, bir neçe defe sıçrayıb yaxınlaşır,
amma daha çox gelmir, qefilden qorxur ve uçur. Bu kiçicik quşcuğazda nece
bacarıq vardısa, bir az sonra o, yeniden buraya gelir, veziyyeti öyrenir. Daha xırda
qırıntılar sepirem ki, onun işini yüngülleşdirim, eger bilerekden, ya da
bilmeyerekden etdiyim yöndemsiz hereketimle onu qorxutmasaydım (gizli
qüvveler bu cür fealiyyet gösterirler), o öz çöreyini götürecekdi.
İyunun axırında menim mezuniyyetim bitir, yerdeyişmem üçün, üstelik de
burada dözülmez istilerin başlanmasına göre, şeher kenarındakı hansısa bir yerde
yaşamaq isteyirem. O da getmeye hazırlaşır ve biz orada görüşmeliyik. Men orada
bir

<< 1 ... 39 40 [41] 42 43 ... 202 >>