arada her şey hell olunurdu, daha ne lazım idi ki? Amma
yeni görüşler barede danışıqlar — başladı, eslinde ise senin terefinden qeyri- müeyyen replikalar, menden ise sonsuz, inadlı suallar olurdu.
Bu vaxt yoldaşlarım işe qarışırdılar, bele bir tesevvür yaranırdı ki, men
Vyanaya, hem de hansısa bir kend teserrüfatı mektebine baş çekmek üçün
gelmişem, bunlar azmış kimi, aydın oldu ki, buna menim vaxtım da çatacaqmış ve
onlar menim qayğıma qalaraq buradan uzaqlaşdırmaq isteyirler. Men bu
qarmaqarışıqlığı anlayaraq onlarla birge vağzala getdim, yeqin bu qeder ciddi
şekilde getmeyimin sene tesir edeceyine ümid edirdim. Biz hamımız yaxınlıqdakı
vağzala getdik, orada aydın oldu ki, Vyana yaxınlığındakı hemin mektebin adını
unutmuşam. Biz böyük qatar cedvelinin qarşısında durduq, hamı bir-bir barmağı ile
stansiyanın adlarını mene göstererek soruşurdu: belke budur, yaxud budur, amma
lazım olan adı tapa bilmirdiler.
Bunlarla yanaşı, men sene baxa bildim, eslinde menim üçün ferqi yox idi ki,
sen nece görünürsen, esas senin sözlerin idi. Sen özüne çox da oxşamırdın, hedden
artıq qarabuğdayı, arıq üzlü idin, girde yanaqlarında ele qeddarlıq var idi ki,
başqasında ola bilmezdi. (Amma o, qeddarlıq idimi?) Senin kostyumun, qeribe
terzde eynile menimki kimi idi, üstelik de kişi paltarı kimi tikilmişdi ve menim
qetiyyen xoşuma gelmedi. Amma sonra mektubdakı bir yeri xatırladım (misra: “dvoje satu mam aprese slusne vuradam”33 ve senin sözlerinin hökmü menim
üzerimde o qeder böyük idi ki, bu deqiqeden etibaren senin paltarın çox xoşuma
geldi.
Sonda yoldaşlarım cedveli inceleyir, biz ise bir terefde duraraq danışırdıq.
Söhbetin son bölümü texminen bele idi: sabah bazardır; sene çox pis gelir ve
anlaya bilmirsen ki, sabah görüşmek üçün senin vaxtının ola bileceyini men nece
soruşa bilerem. Nehayetde ise sen sanki geri çekilirsen ve deyirsen ki, belke qırx
deqiqe vaxt ayıra bildim. (Bu danışıqda en dehşetli şey, elbette ki, sözler yox,
metnaltı menalardır, her

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 202 >>