Menzilin qapısında
asma qıfıl vardır, cezalanmaqdan qorxmadan zengi çala bilerem. Aşağıda qapıçı ile
qısaca bir danışıq oldu, sonra ise “Milena”nın yerine “Libeşis” ve “Y” sözlerini
demeli oldum, heyhat heç bir imkan yoxdur. Bes indi ne etmeli? İndi en axmaq bir
şey edirem – “Arko”58 kafesine gedirem, uzun illerdir ki, buraya gelmirem, seni
tanıyan bir adam axtarıram. Xoşbextlikden orada heç kes yox idi ve men derhal
gede bilerem. Bele bazar günleri barı az olaydı, Milena!59
F.
17) Çerşenbe axşamı, bir az sonra
Şenbe mektubunda sen nece de yorğunsan! Bu mektub barede çox şeyler
deye bilerem, amma yorğun halda bu gün heç ne demeyeceyem. Ele men özüm de
yorulmuşam, Vyanadan qayıdandan sonra ilk defedir ki, tamamile yatmamışam,
başım dağılır. Sene heç ne demeyeceyem, sadece, seni kresloya oturdacağam
(deyirsen ki, mene qarşı kifayet qeder mehriban olmamısan, meger sizde kresloda
oturmağa mene icaze vermeyin, özünün de qarşımda oturmağın en böyük
mehribanlıq, şeref ve mehebbet deyilmi) ve özümü itirirem, bilmirem ki, sözlerle,
gözlerimle, ellerimle, yazıq üreyimle bu xoşbextliyi nece ifade edim. Ona göre
xoşbextem ki, sen menimlesen, her halda sen hem de menimsen. Men axı tekce
seni sevmirem, bir az da çox – senin mene bexş etdiyin bütün varlığını sevirem.
L. haqqında bu gün heç ne danışmayacağam, qız haqqında da elece; her şey
birteher öz yolu ile gedecekdir; bütün bunlar ne qeder uzaqdır!
F.
“Yazıq Şpilman” haqqında danışdıqlarının hamısı düzdür. Eger deyiremse ki, o
menim üçün heç bir ehemiyyet daşımır, bu, sadece, ehtiyat üçündür, çünki senin
onunla nece bacaracağını bilmirem, hem de bu hekayetden utanıram, sanki onu
özüm yazmışam; o, doğrudan da, saxtakarlıqla başlayır ve çoxlu xetalardan,
gülünclükden, diletantlıqdan, ölümcül ezilib-büzülmeden (bu, xüsusile onu
berkden oxuduqda hiss olunur, sene bele yerleri göstere bilerem); ve musiqi ifası
üslubundadır – bu, heqiqeten, yazıq ve gülmeli ixtiradır, bu yalnız ona yarayar ki,
qızı

<< 1 ... 75 76 [77] 78 79 ... 202 >>