siçana, en yaxşı halda, ilde bir defe xalça
üzerinde serbest qaçmaq nesib olur.
İşler ele veziyyete gelmişdir ki, bu qetiyyen qeribe görünmür ve meni de
teeccüblendirmir. Amma meni teeccüblendiren odur ki, sen bu “böyük ev”de
yaşayırsan, bütün varlığınla ona mexsussan, bütün heyat qüvveni ondan alırsan,
orada bir kraliça kimi dövran sürürsen ve her halda – bunu deqiq bilirem – imkanın
vardır ki, (mehz ona göre ki, sen her şeyi bacarırsan: ya se prese nezastavim ani
pred – ani pred – ani pred...)75 meni yalnız sevmek yox, bütövlükde, tam şekilde
menim olasan, özünün xüsusi xalçanda qaçasan.
Amma en teeccüblüsü bu deyildir. En teeccüblüsü bax budur: mene doğru
gelmeyi arzu ele, daha doğrusu, eger “musiqili şekilde” ifade etsek, mene doğru
gelmek üçün bütün dünyanı qurban vererek ele derinliye en ki, senin
yüksekliyinden baxanda neinki az şeyler görünsün, hetta heç ne görünmesin.
Bunun üçün (bax, en qeribesi ele budur!) enmek yox, insanın fövqünde duran bir
seyle özünden yuxarı qalxmaq, öz serhedlerinden qopmaq ve ele yükseklere
qalxmaq lazım gelir ki, sonunda labüd parçalanma, dağılma ve yoxolma baş
verecekdir (yeqin ki, menim üçün de beledir). Ve bütün bunlar yalnız ona göredir
ki, menim yanıma düşesen, o yere ki, heç bir şey oraya cezb olunmur, orada men
boş elle oturmuşam, heç bir ruhi nailiyyetim yoxdur, xoşbext ve ya bedbext, layiqli,
yaxud günahkar şekilde, sadece, meni saldıqları hemin yerde oturmuşam.
İnsanların cergelendiyi siyahıda men senin yaşadığın yerlerin müharibeye
qederki dövründe olan baqqallar kimiyem (hetta şarmankaçalan da yox, o hara,
men hara!); hetta men bu yeri amansız mübarize neticesinde qazanmışamsa da,
beledir, – amma men onu mübarize neticesinde qazanmamışam – ferqi yoxdur, bu
xidmetime göre olan yer deyildir.
***
Senin kökler haqqında yazdıqların fövqelade derecede aydındır, yeqin ki, o ele
beledir. Öz aramızdır, Turnauda esas mesele evvelce bütün yan kökleri tapmaq ve
uzaqlaşdırmaq idi, tekce esas kök

<< 1 ... 87 88 [89] 90 91 ... 202 >>