baresinde heç ne bilmirem. O sene yazdığı
mektubu mene verenden sonra bir daha onu gömemişem. Düzdür, onda biz
görüşmek barede razılığa gelmişdik, lakin derhal senin erinle danışıqların barede
olan mektubun geldi, düşündüm ki, onunla danışmağa qadir deyilem, ona göre de
xeyirxah ve semimi niyyetle görüşü leğv etdim, sonradan da ona bu barede yazı
gönderdim, lakin görünür, onu sehv anlayıb, çünki ondan nesihet veren ananın
sözlerine oxşar bir cavab aldım (bu mektubda o, xüsusile senin erinin ünvanını
xahiş etmişdi); tebii ki, men pnevmatik poçtla, yubanmadan cavab gönderdim,
artıq bir hefte keçse de, onun haqqında heç bir şey eşitmemişem, bilmirem, belke
de sen ona nese yazmısan ve bu ona tesir edib.
***
Sen yazırsan ki, gelen ay, ola bilsin ki, Praqaya geleceksen. Men ise az qalıram
xahiş edim ki, gelme. Ne vaxtsa senin gelmeyinin zeruri olan hansısa bir zamanında
senden xahiş etmek imkanını menim üçün saxla, sen ise lap indi gelirsen, indi
gelme. Çünki sen yeniden geri qayıdacaqsan.76
***
Dilençiye gelince ise, ne yaxşı, ne pis, heç ne yoxdur, menim, sadece, hedden artıq
fikrim dağınıqdır, bir adamla o qeder ciddi meşğulam ki, dumanlı xatireler kimi
başqa bir şeylere vaxtım qalmır.
Meselen, bele xatirelerin birinde deyilir: “Dilençiye hedden artıq verme, yoxsa
sonra peşman olarsan”. Tamamile kiçik bir oğlan iken men on kreyser77 xırda pul
aldım, o vaxt bunu kiçik ve böyük Rinqin arasında oturan qoca dilençi qadına
vermek istedim. Mebleğ mene çox böyük görünürdü, düşünürdüm ki, heç bir
dilençiye bu qeder pul verilmeyib, ona göre de men dilençinin qarşısında
utanırdım ki, bu cür eşidilmemiş, görünmemiş, hereket edeceyem. Lakin bu pulu
ona vermeyim lazım idi, ona göre de men pulu xırdaladım, dilençiye bir kreyser
verdim, sonra ise kiçik Rinqdeki bütün bulvar kompleksini dolanaraq yeniden, sol
terefden peyda oldum ve tamamile yeni bir xeyirxah insan kimi dilençiye bir
kreyser de verdim, yeniden qaçmağa başladım ve bunu on defe

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 202 >>