xoşbextcesine
tekrar etdim. (Ola bilsin ki, daha az sayda, çünki dilençi tezlikle sebrini itirerek
menden uzaqlaşmışdı.) Oradakı hereketlerimden, nehayet, men hem menevi, hem
de fiziki cehetden ele ezab çekirdim ki, derhal eve getdim ve anam mene eynile o
cür on kreyserlik pul verene qeder ağladım.
Özün görürsen ki, dilençilerle menimki düz getirmir, amma her halda
bildirirem: Opera etrafındakı hansısa bir dilençiye en kiçik Vyana pulu ile indiki ve
gelecekde olacaq bütün varidatımı vermeye hazıram, teki sen yanımda durasan ve
mene senin yaxınlığını hiss etmek nesib olsun.
Frans
Çerşenbe axşamı
İndi yazdığım yazıya fasile verirem.
Bugünkü iki mektubun, senin qollarının arasında Vyana menzereleri kimi ele
ferehli, ele tebiidir ki, sanki (sanki, sanki, sanki, sanki) meşe eteklerindeki külekdir.
Milena, senin yanında olmaq nece de yaxşıdır!
Bu gün qız birce söz bele yazmadan, yalnız karandaşla bezi qeydler ederek,
senin mektubunu mene göndermişdir. Her şeyden bele görünürdü ki, o
mektubdan narazıdır; altından xetler çekilmiş bütün mektublar kimi onun da
çatışmayan yerleri vardır ve men onlara baxdıqda derk etdim ki, menasız ve
mümkünsüz bir şey etmişem – o mektubu senden teleb etmişem, senden üzr
isteyirem. Ümumiyyetle, ondan da üzr istemeliyem ki, mektub nece yazılırsa- yazılsın, onu, elbette, incidecekdir. Meselen, eger sen yazırsan, hem de çox
hörmetle yazırsan: “Ponevadz o vas nikdu ani nepsal ani nehovoril78”, bu, yeqin ki,
onu incidib, eynile bunun eksi de onu incidecekdi. Meni bir daha bağışla. Sen
Stasyaya ünvanladığın diger mektubunla, açığını desem, mene çox kömek eledin.
Cüme axşamı
Stasyadan gelen yazı çox gözel idi. Amma demek olmaz ki, o hemin vaxt yazdığı
kimidir, o indi senin evezine danışır, onunla senin aranda ağlagelmez bir uyuşma
vardır, bu ne ise ruhi bir bağlılıqdır, sanki, vasiteçi olmaqdan daha artığına cüreti
çatmayan bir adam hövsele ile eşitdiklerini danışır – o bu işe şüurlu şekilde
yanaşaraq meğrurluq duyur –

<< 1 ... 90 91 [92] 93 94 ... 202 >>