teessüf edirem. O qeder müteessir
oldum ki, onun nece çiçekler olduğunu bele, ayırd ede bilmedim. Onlar, yeqin ki,
senin otağında qalacaqlar. Doğrudan da, otağındakı şkafın yerinde olsaydım,
günün günorta vaxtı çiçekleri götürüb otaqdan çöle atılardım. Ele belece de girişde
o vaxta qeder durardım ki, onlar solardı. Yox? Bu, yaxşı deyildir. Ve bütün bunlar
nece de uzaqdır! Amma senin qapının desteyi bax bu mürekkebqabı kimi menim
gözlerimin qarşısındadır.
Elbette ki, senin dünenki, yox, srağagünkü teleqramın mendedir, amma o vaxt
çiçekler hele canlı idiler. O çiçekler niye seni ferehlendirmişdir? Eger onlar en
sevimli çiçeklerindirse, onda dünyadakı bütün bu cür çiçekler seni şad etmelidir.
Bes niye mehz bu çiçekler? Amma ola bilsin ki, bu çox çetin sualdır ve ona yalnız
şifahi cavab vermek lazımdır. Beli, amma sen haradasan, Vyanadamı? Bes bu
Vyana haradadır?
Bu çiçeklerden ayrıla bilmirem. Kernrnerştrassah, bu nese şeffaf, yuxu,
arzular... Çiçekler ise realdır, onlarvazadadırlar (sen deyirsen: marne88 ve onları
sinene sıxırsan), onlara toxunmaq olmaz, axı bunlar senin “en sevimli” güllerindir.
Amma bir baxın, Milena otaqdan çıxır, men sizi qapıb heyete tullayacağam.
Niye sen kederlisen? Ne ise baş vermişdirmi? Ve sen mene heç ne
demirsen? Yox, bu mümkün deyil.89
Sen Maks haqqında soruşursan, amma o sene çoxdan cavab vermişdir,
düzdür, men onun ne yazdığını bilmirem, amma bazar günü menim yanımda
mektubu yola saldı. Bes menim bazar günündeki mektubumu aldınmı?
Dünen çox narahat gün idi, zehletöken narahat yox, sadece narahat – ola
bilsin ki, gelen defe o haqda danışacağam. Başlıcası da o idi ki, cibimde senin
teleqramın var idi: onlarla birge gezmek; bu, tamamile xüsusi bir hissiyyatdır.
Xüsusi bir insani şefqet duyğusu yaranır ki, camaat bunu bilmir. Meselen, Çex
körpüsü terefe gedirsen, yolda teleqramı çıxarıb oxuyursan (oradakı sözler hemişe
yenidir; onlara baxırsan, oxuyursan, su kimi içib beynine hopdurursan, kağız
boşalıb

<< 1 ... 95 96 [97] 98 99 ... 202 >>