niyyetli masqaraçılığın vasiteçiliyi olmasa, insan ağır sıxıntı
yükünden nece azad ola biler? Ve bundan elave, bu gün men bütün yazdıqlarımı
düzgün hesab edirem. Sen müeyyen şeyleri düzgün qavramamısan, meselen,
“yegane ağrı” barede; bu mehz senin özüne ezab-eziyyet vermeyinin mene
gösterdiyi tesirdir, senin mektublarının yox. O mektublar her seher mene ele güc
verir ki, hemin günü sovuşdura bilim, özü de hemin günü ele yaşayıram ki, onların
heç birinden mehrum olmaq istemezdim (tebii ki, bu mektubları nezerde tuturam,
hemçinin hemin günleri de!) Ve otağımın girişindeki mektublar da sözlerimi inkar
etmir, artıq onları yazmaq ve oraya qoymaq imkanı bele, menim üçün böyük
ehemiyyet kesb edir. Ve qetiyyen qısqanmıram, seni de buna emin edirem, amma
boş yere qısqanmağı da başa düşmekde çetinlik çekirem. Qısqanmamaq – bu
hemişe mene müyesser olur, qısqanclığın lazımsızlığını derk etmek ise bezen. Beli,
bir de “xilaskar”92 barede. Ondakı en qeribe şey odur ki (ve bilirsen ki, onlara ele
bu cür lazım idi, men de bir terefde durub ferehlenirem, amma ayrı-ayrı hallara
yox, dünyanın bu qanununa ferehlenirem), onların ne ise dartıb çıxartmaqlarına
gelince, demeliyem ki, onlar yalnız vehşi inadla daha da derine batırlar.
İndi menim, ola bilsin ki, Maksa vermeli olduğum bir melumatım vardır: senin
– lap qısa olsa da – onun müfessel opusu93 baredeki mühakimelerini nezerde
tuturam94. O hemişe seni soruşur, işlerinle, yeniliklerle maraqlanır, semimi- qelbden senin qayğına qalır. Lakin, demek olar ki, bütün hallarda ona çox az şeyler
danışıram, xoşbextlikden, dilim de söz tutmur. Heç ne olmamış kimi, men ona
Vyanadan olan hansısa bir Milena haqqında danışa bilmirem ki, o filan-filan cür
deyir, filan cür eleyir, filanı nezerde tutur ve s. Axı sen heç kim olan “Milena” ve ya
“O” deyilsen, bu, temiz absurd olan şeydir, ona göre de danışmağa sözüm olmur.
Bu o qeder aydındır ki, hetta teessüf hissi de keçirmirem.
Amma yad adamla senin barende danışa bilerem, bu

<< 1 ... 98 99 [100] 101 102 ... 202 >>