yaraşmaz! Vur öldür, amma camaatı biabır eleme!
Drakon Pelengi bir kenara iteledi:
- Sen ne deyirsen, e?!
- Deyirem besdi, burax getsin. Kişi kişinin şalvarını çıxarmaz!
Drakon:
- Sen qarışma!- sonra yene uşaqlara emr eledi, - İşinizde olun!
Amma Peleng geri çekilmedi, yeniden uşaqların qabağını kesdi. Pelengin onun önünde meydan oxuduğunu gören Drakon bu defe özünden çıxdı, onun qolundan yapışıb fırladıb atdı kenara:
- Demedim sen qarışma?
Peleng yıxıldığı yerden qalxdı, hirsinden dodağını nece dişledise qan çenesi aşağı axdı, dodağının qanını sümürüb tüpürdü yere, elinin dalı ile ağzını sildi ve yeniden girdi araya:
- Drakon, dedim burax getsin! Men sene el qaldırmaq istemirem.
- E, küçük, sen de kişi olmusan?
-Böyüksen, qardaşımsan, cavab qaytarmıram, yoxsa...
Uşaqlar At Belinde Olan Adamı unudub girdiler onların arasın:
- E, yeke kişisiz,bir oğraşa göre dalaşıb camaatı üstümüze güldürmeyin!
Drakonun başı çönmüşdü, heç ne eşitmek istemirdi:
- Yaxın duranın anasını ağladaram!- dedi ve Pelengi boğazladı, - Yoxsa, ne...
Boğazını Drakonun möhkem ellerinden qurtarmağa çalışan Peleng day dözmedi:
- Yoxsa men senin şalvarını...
- E, menim?!
Drakon Pelengin boğazını buraxdı, istedi onu vura, amma Peleng ondan celd terpendi. Ve Drakon heyatında ilk defe birinci vuruldu. Gözlenilmez zerbeden özünü itirdi, bir anlıq eli ile üzünü tutub başını silkeledi ve canavar ovunun üstüne atılan kimi atıldı Pelengin üstüne.
Bir az evvel az qala şalvarsız qalacaq At Belinde Olan Adam artıq özüne gelmişdi ve istehza ile her gün sengerde kürek-küreye yatan bu oğulların onun üstünde bir-birlerini nece vehşicesine yumruqlamalarına tamaşa edirdi.
Bütün söyüşlere baxmayaraq, uşaqlar yeniden onları aralamağa çalışdılar ve Drakonun yeniden yeddimertebeli söyüşlerini eşitdiler, kimse dedi:
- E, buraxın qırsınlar bir-birlerini.
Üz-gözleri al qanın içindeydi, heç kim can vermek istemirdi, amma Drakon Pelengi üstelemişdi.
Bu vaxt batalyonun heyetine bir “UAZ” girdi, gelib

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 119 >>