dana!
Döydüklerinin üçü de yerde zarıyırdı, hirsi bir balaca soyumuşdu, gözüne stolun üstündeki fotoaparat sataşdı, götürüb çırpdı yere.
Esger Köynekli Sürücü ise qolundan dartaraq yalvarırdı:
- Di gel dana! Gel aradan çıxaq!
Ele yalvarırdı ki, sanki polisler gelseler onu da tutacaqdılar.
Döydükleri hele özlerine gele bilmirdiler. Çoxdandı bele ürekden heç kimi döymemişdi, özüne lezzet eledi, qolunu Esger Köynekli Sürücünün elinden çıxartdı, sonra desmalla elinin qanını sildi, üst-başını çırpdı ve heç ne olmamış kimi qayıtdı öz stoluna. Çayxanadakılar teeccüble gah yerde zarıyanlara, gah da ona baxırdı. Şahmat oynayanlar da dayanmışdılar.
Çayını içmek istedi, gördü soyuyub, çayçını çağırdı:
- Dostum, ordan bir çay getir.
Esger Köynekli Sürücü:
- Bu ne teher adamdı, e?!
***
- Reis, uşaqlar bir nefer tutub getiribler.
- Ne üste?
- Şamaxinkadakı çayxanada üç jurnalisti döyüb.
- Kimi döyüb?
- Üç jurnalisti.
Reis yerinden qalxdı, ellerini bir-birine vurub şaqqanaq çekdi:
- Ne bir edib! Bizi yığıblar boğaza! Hara jurnalistleridi?
- Reis, bilmirem. Amma çox şer adama oxşayırlar. Bayaqdan beri zeng elemedikleri yer qalmayıb. Qolos Amerika, Bibisi, Azadlıq, ne bilim ey, day hara. Bir qehbe-şüven salıblar ki! Hamısına da deyirler ki, bizi iqtidar döydürüb.
- Qelet edirler. Döyen kimdi?
- İki sudumisti var, üst-üste iyirmi il yatıb.
- Neçe il?
- İyirmi il! Lap teze çıxıbmış.
- Dava ne üste olub?
- Bilmirik.
- Şahid var?
- Xeyr.
- E, o boyda çayxanada heç kim yox idi?
- Niye yox idi, amma heç kim şahid durmaq istemeyib.
- Yaxşı. Evvel o jurnalistleri çağır.
Yurnalistler sir-sifetleri dağılmış, üst-başları cırılmış halda hay-küyle girdiler içeri. Reis birini o deqiqe tanıdı, Avropanı suyoluna dönderen meşhur qezetçilerden idi, “zibile düşdük” deye berk dilxor oldu. Yalançı bir hörmet göstererek yerinden qalxdı. Biri hele telefonla danışırdı:
- Beli, bizi möhkem döyübler, fotoaparatımızı qırıblar...
Reis:
- Ay yoldaş, o telefonu söndür. Söndür!

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 119 >>