şairden, Meşebeyinin göz vurduğu xaladan, bir gözü Ağdam, bir gözü Berde olan boşboğazdan uzaq olmaq üçün kababxananın lap aşağısındakı çinarın altında dayanıb xörekpaylayanı çağırdı:
- Oğul, ordan bir stol tap getir.
Derhal stol-stul getirdiler, stolun üstüne seliqeyle süfre saldılar.
- Ne yeyeceksiz?
- Hele bir stekan çay getir.
Onun çaydan başqa heç ne sifariş vermemesinden Xörekpaylayan berk dilxor oldu, amma diqqetle ona baxdı.
O ise bu baxışlardan xoşlanmadı:
- Nedi ay oğul, xoşuna gelmedim?
- Allah elemesin, dayı. Sizi bir nefere oxşatdım.
- Her kime oxşadırsansa sehv eleyirsen.
- Bağışlayın.
- Bağışladım.
Xörekpaylayan getdi, tez de qayıtdı, stolun üstüne çay qoydu, mürebbe qoydu, limon qoydu ve yene ehtiyatla dedi:
- Dayı, incimesen bir söz soruşardım.
- Ay oğul, sen ne zircih adamsan, get işinle meşğul ol.
Aşıqlar özlerini öldürürdüler:
- Belke bu yerlere bir de gelmedim...
- Ağdam bir gözümdü, Berde bir gözüm...
- Qarabağ, can Qarabağ...
Sağlıq deyenler özlerini öldürürdüler:
- Gün o gün olsun Şuşada, Cıdır düzünde yeyib-içek...
- Yaxşı dostların sağlığına...
Bir nefer aşığa en çox pul vereni duz kimi yalayırdı:
- Senin sağlığına, Qarabağda senden qeyretli oğlan yoxdu...
O da xoşhallanır, forsla o biri stollara baxırdı.
Komandir gördü özünü çox pis hiss edir, çayı iteledi bir kenara, qalxdı ayağa ve yendi kababxananın altındakı kehrize. Çekib torpağın ciyerini çıxaran artezian quyuları bütün kehrizleri qurutsa da Hemide xanımın vurdurduğu bu kehrizi quruda bilmemişdi. İmkanlı adamlar artezian quyularının quruda bilmediyi bu kehrizden su daşıtdırırdılar.
Evvel-evvel ağzını kehrizin gözüne dayayıb neçe il hesretini çekdiyi, az qala dadını unutmaqda olduğu bal kimi sudan içdi. Sonra el-üzünü möhkem-möhkem yudu, amma bu o qeder de lezzet elemedi. Soyunub girdi kehrizin göz yaşı kimi temiz, bumbuz suyuna. Gözlerini yumdu ve xoşbext uşaqlığını xatırlamaq istedi...
... Tez-tez qaçıb gelirdiler bura. Bu göz yaşı kimi

<< 1 ... 115 116 [117] 118 119 >>