temiz, bu bumbuz suda çimişmekden doymazdılar. Onda onların özleri de göz yaşı kimiydiler, amma bumbuz deyildiler, od-alovuydular, teze-teze qızların üreklerini yandırıb-yaxan vaxtlarıydı. Kehrizin derinliklerine üzmekden xüsusi lezzet alardılar. Derinliye üzdükce su daha şirinleşer, daha durular ve bir az da buzlaşardı. Ve kehrizin derinlikleri göyerçin yuvalarıyla dolu olardı, elini at, tut. Amma bu göyerçinlere toxunmazdılar, neneleri hemişe deyerdi ki, göyerçinler imam qanından yaranıblar.
En çox sevdikleri ise kehrizdeki balaca, pırıl-pırıl balıqları elle tutmaq idi. Bezen bu balıqları tutmaq üçün saatlarla yarışırdılar. Amma heç biri bu yarışda qalib gele bilmirdi. O, uduzmağı sevmese de ve heç vaxt uduzmasa da bu pırıl-pırıl balıqlara hemişe uduzurdu. Kinolarda qartalların şığıyıb özlerini suya çırparaq balıq çalmalarını çox görmüşdü. O da çox isteyirdi qartal kimi şığıyıb özünü çırpsın suya ve heç olmazsa birce defe bu pırıl-pırıl balıqlardan birceciyini çalsın. Amma çala bilmirdi. Bu kehrizde çime-çime, balıqlara uduza-uduza böyüdüler...
... Gözlerini yummuşdu, onunla bu kehrizde çime-çime, pırıl-pırıl balıqlara uduza-uduza böyüyen dostlarını xatırlayırdı. Hamısı müharibede qırılmışdı, tek ondan başqa. Sonra Drakonu gördü, Pelengi gördü, Gülablı yolunda bağırsaqları ağacın budağına dolaşmış ve hele ne baş verdiyini anlamadan bağıran adamı gördü, od tutub yanan şeheri gördü - gözünü açdı, her şey yox oldu, bir kehrizin suyuydu, bir özüydü, bir de yanında qorxusuz-ürküsüz üzüşen balaca, pırıl-pırıl balıqlar...
... Göy üzü göy üzütek temiz, dünya yamyaşıl, hardasa quzu otaran bir uşaq Qedir Rüstemovu yamsılayırdı:
- Qoyubdur intizarında, neyçün gelmez, neyçün gelmez...
Sesi alemi götürmüşdü başına. Onlar da yamyaşıl dünyada, göy üzütek temiz göy üzünün altında, quzu otaran uşağın şipşirin sesinin içinde balaca, pırıl-pırıl balıqları tutmaq üçün özlerini öldürürdüler...
... Uşaqlıqda olduğu kimi elini atdı ve bu balaca, pırıl-pırıl balıqlardan birini

<< 1 ... 116 117 [118] 119 >>