Darvazaya növbetçiler de qoydurmuşdu ki, heç kesi içeri buraxmasınlar. Amma yene görürdün çeperden, hasardan aşıb gelenler var...
- Növbetçi!
Növbetçi yüyürüb geldi:
- Eşidirem, Komandir!
- Bunu bura kim buraxıb?!
Növbetçi qorxa-qorxa dedi:
- Bakıdan gelib. Yurnalistdi, sizi görmek isteyir.
- Növbetçinin vezifesi nedi?
- Batalyonun heyetine kenar şexsleri buraxmamaq!
- Di get öz komandirine de ki, seni bir sutka qubbağa salsın.
Növbetçi:
- Oldu, Komandir!
Komandir:
- Bu jurnalistler de ele bilir bura yel esib qoz tökülüb. Ay qardaş, bura qoz tökülmür ey, bomba tökülür, bomba. Yaxşı, gel görüm.
Getdi çayxanaya teref, Yurnalist de onun ardınca. Çayxanadakılar derhal qalxdılar, Komandir eli ile işare eledi ki, eyleşin, stolların birinin üstünde dominonu görüb:
- Onu yığışdırın! Kim domino oynamaq isteyirse, getsin xarabasında oynasın. - sonra üzünü tutdu Yurnaliste;- Otur de, qolundan tutub oturadacam?
Belke de heyatında ilk defe bele sert qarşılanan Yurnalist özünü itirmişdi, ehtiyatla oturdu. İki çaynik çay getirdiler, birini mexsusi Komandir üçün, birini de qonağa. Komandir evvel qonağa, sonra özüne çay süzdü:
- Çayını iç. Bağışla dana, limonumuz yoxdu, çölçülükdü, - derhal da hiss eledi ki, yaxşı iş görmedi, her halda qonaqdı ve bir de bu yazığın ne günahı, gülümsemeye çalışdı; - Fikir verme. Günümüz beledi. Milleti eli yalın qoyublar ermenilerin qabağında aciz. Heç kimde hövsele qalmayıb. Xoş gelmisen. Eşidirem.
Yurnalistin qıvrığı bir az açıldı:
- Sizden müsahibe almaq isteyirem.
- Dostum, o gün bir qehbe gelibmiş. Qırılan oğullar qalıb bir terefde, düşüb bu şeherin küçelerine, axtarıb harda bağlı qapı var, onu çekib. Dünen baxırdım, deyirdi camaat qaçıb. Saçından tutub başını soxasan tezeyin içine ki, bes bu ermenilerin qabağını kim kesib? Hökumet? Yoxsa senin deden? Kim qaçıb, ay qehbe, hara qaçıb?! O tinde gördüyün mektebdeki uşaqları Amerikadan getiribler?! Olmadı de dostum, qoyun öldüyümüz yerde ölek. Ermeni bir terefden, hökumet bir

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 ... 119 >>