terefden, siz de bir terefden. E, ordan Qeyret Dağarcığını çağırın. Hökumet yoxdu. Var ey, özleri üçündü. Hökumet hökumet olsaydı çoxdan arvad-uşağı burdan köçürerdi ki, rahat vuruşa bilek. Adam qeyrete ne qeder boğular?! Gece sengerdesen, seher gelib görürsen qrad gelib düşüb ev-eşiyini dağıdıb, aileni parça-parça eleyib. Sizi ana doğub, bizi inek?! Sizinkiler uşaqdı, bizimkiler ecinne?! Men özüm ha mecbur eleyirem ki, uşaqlar arvad-uşağı şeherden çıxarsınlar, çıxartmırlar, utanırlar. Deyirler ayıbdı. Qrad ayıba baxmır ey! Gece burdaydın?
- Burdaydım.
- Qradı gördün?
- Gördüm.
- Şalvarını batırmadın?
Gece Dolu başlayanda ilk zerbeden ev nece silkelendise, ele bildi zelzele oldu. Yatdığı yerden dik atıldı, tumanpaça özünü pencereden bayıra tulladı. Ev sahibi ise heç ne olmamış kimi sakitce onun özünü pencereden nece atmasına baxıb güldü. Evvelce uşaqlarını zirzemiye endirdi, sonra qayıdıb onun şalvarını götürdü, düşdü heyete ve atdı üstüne:
- Ala geyin, e! Ayıbdı. Ermeniler qefil gelerler, biabır olarıq!
O da titreye-titreye soruşdu:
- Bu nedi?
- Kanfetdi, ermeniler atır.
Ev sahibinin özünü bele sakit aparması da onun titremesini kese bilmedi. Ev sahibi gördü ki, yox, qonağı çox pis qorxub, havalanmaq derecesindedi. Gedib bir çabba stekan araq getirdi:
- Ala iç! Ala, utanma. Biz de evveller bele olurduq.
Arağı birbaşa çekdi başına, soğanı da alma kimi gemirdi. Arağın havası onu bir az toxtatdı. Amma Dolu kesenden sonra yeniden qayıdıb eve girmeye qorxdu, oturdu heyetdeki kötüklerin birinin üstünde:
- Belke bir stekan da...
Ev sahibi gedib bir stekan da araq getirdi ve güle-güle dedi:
- Köpeyoğlunun arağı qradın dermanıdı.
İkinci stekandan sonra özüne gelib soruşdu:
- Bes bu uşaqlardan qorxmursan?
- Niye qorxmuram? Adam deyilem? Arvada deyirem get kende, getmir, deyir seni qoyum hara gedim. Uşaqlar da deyir anamız getmirse, biz de getmirik. İndi görürsen bu camaat ne çekir?!
Geceni yeniden xatırlayan Yurnalist dedi:
- Sözün düzü, berk

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 119 >>