Komandir. Gece ele bizde qalmışdı.
- Day denen taylı tayını tapıb ki! Dostum, sene bir söz de deyim, bilmemiş olmazsan, müharibe başlayanda Semed Vurğun yazırdı ki, bilsin ana torpaq, eşitsin Veten, müselleh esgerem men de bu günden. Bes hanı bu günün semedvurğunları? Hanı? Hanı resulrzalar, süleymanrüstemler, qırılıblar?! Niye gelmirler? O Lenin meydanında millet, Veten deyib nenem de bağırar! Bura gelsinler ey, bura! Demirem ha gelib silah götürüb bize qoşulsunlar. Gelsinler görsünler ölmüşük, qalmışıq. Gelsinler bu kefen geyinen uşaqlarla görüşsünler, onlara bir ürek-direk versinler...
Şair:
- Niye, Komandir, gelirler.- dedi
ve üç-dörd neferin adını da çekdi.
- Aydın Memmedovu deyirsense, o menim xetrime gelir. Türmede bir yerde yatmışıq. Sağ olsun, herden gelib bu uşaqların, ele de menim başıma bir az ağıl qoyur. Qaldı o biri saydıqların, onlar buralıdılar. Bilmirem ürekleri yanır gelirler, yoxsa gelirler görsünler hele evlerine bomba düşüb, ya yox. Yaxşı, Allah amanında, sonra görüşerik. Şair, gedin Bayatda Azerhüseynin pavilyonunda bir tike çörek yeyin. Qoy gece de oralarda qalsın, havayı bombaya qurban olmasın.
Şair:
- Baş üste.
Yurnalist:
- Komandir, icaze ver, bir defe sizinle döyüşe gedim.
- Yox! Sen get qeleminle vuruş, dostum! Get bu uşaqlardan yaz. Get ne isteyirsen yaz, amma kişi kimi yaz, heqiqeti yaz. O qehbeni de görsen denen bir de buralarda fırlanmasın, yoxsa vererem bu qız görmemiş uşaqların eline, çeyneyerler.
Gede-gede Yurnalist Şaire deyirdi:
- Heyf, Bakıdan basa-basa bura geldim, müsahibe vermedi.
Şair:
- E, sen ne tupoy adamsan,e. Bundan da gözel müsahibe olar?!
Peleng Komandirin bir az yumşaldığını görüb getdi ardınca:
- Komandir!
Komandir ayaq saxlamadan:
- Eşidirem.
- Komandir! Bir qeletdi elemişem. Denen silahımı qaytarsınlar. Menim de maşınım yoxdu ki, satıb silah alım.
Komandir dayandı, üz-gözünden peşmançılıq tökülen Pelenge baxdı - bu uşaqlar ne tez qocaldılar. Müharibe bu cavanları günbegün yox, aybaay

<< 1 ... 19 20 [21] 22 23 ... 119 >>