ellerindekini-ovuclarındakını satıb almışdılar bu silahları. Veziyyeti yaxşı bildiklerinden hetta son zamanlar yemek-içmeklerini de özleri ile getirirdiler ki, yerli camaatın boğazına şerik çıxmasınlar.
Komandir de buna çox pert olurdu:
- Adam xecalet çekir. Hem gel burda vuruş öl, hem de yemeyini özünle getir.
Komandir gelme könüllülerin çoxunu bir az imkanlı ailelere qonaq vermişdi. Onlar da bu könüllüleri öz balalarından ayırmırdılar:
- Qeyretinize qurban olaq!
Komandir pulu Pelenge verenden sonra aralandı. Amma üç-dörd addım atandan sonra ne fikirleşdise dayandı:
- Bura gel! - barmağındakı nişan üzüyünü de çıxarıb verdi Pelenge. - Birden çatmaz, bunu da qoy üstüne.
***
At Belinde Olan Adam kabinetine giren kimi gördü Katibin telefonu yaxasını cırır, yüyürüb desteyi qaldırdı:
- Eşidirem, yoldaş Katib!
- O nedi, e?! Eşitdim cebheçiler şalvarını çıxarırmış...
- Yoldaş Katib...
- Gerek çıxaraydılar. Boğazına bir çatı sal de! Min manat puldu, e?! Camaat canını qoyur. Gelib bu şeherden milyonlar qazanmısan, indi o milyonlardan bu camaata beş manat xerclemeye canın çıxır. O qurumsaq Polyaniçko isteyende yüyüre-yüyüre aparırsan.
- Yoldaş Katib, vallah...
- Sözümü kesme. Deyesen qulağına ses deyib, men hele bu rayonun katibiyem. Hah eleyib meni çıxardanacan seni ele güne qoyaram ite de eppek borcun qalar. Yüz min pul götür get Genceye, o Şerbak oğraşdı, nedi, onun adamlarına ver, özüyle danışmışam, şey-şüy verecekler, getir payla batalyonlara. O goreşen buxalterin var ey, ona da tapşır aparsın her batalyona on-on beş min pul versin. Kolbasa-çörek yemekden bağırsaqları quruyub.
- Baş üste, yoldaş Katib! Baş üste...
Katib desteyi asmışdı.
Düşdü kresloya, ele bil üstünden tank keçmişdi, ezik-ezik olmuşdu, bütün bedeni ağrıyırdı. İnkir-minkirin deyeneyini sağlığında dadmışdı, gedib o dünyada cehennemi görüb gelmişdi. Düzdür, Drakonun uşaqları ondan evvel de at belinde olan adamları çarmıxa çekmişdiler, amma day bele tehqir elememişdiler. Bu tehqiri yemek

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 ... 119 >>