çekdi başına ve dedi:
- Eybi yox, sen Drakon ol, men de men!
***
Komandir bölük başçılarını yığıb bütün gösterişlerini verenden sonra postları yoxlamaq üçün qerargahdan çıxdı. Peleng dayanmışdı qapının ağzında.
- Bir şey yığa bildin?
- Üzüyü de hesablasaq yeddi yüz manat.
- Get Reisin yanına, denen men göndermişem, qalanın da ondan al, qoy üstüne, gönderin getsin.
- Komandir...
- Peleng, pulu gönder, get yat. Sabah danışarıq.
- Oldu, Komandir!
***
Peleng eve girende onun ezilmiş sir-sifetini gören anası çaşdı.
Her seher döyüşe yolladığın övladı eve dönenedek üreyi seksekede yol gözlemek evveller çox ağır idi. Uşaqlar salamat qayıdanadek bağır-övkeleri ağızlarına gelirdi, gedib o dünyanı görüb qayıdırdılar. Gün erzinde o qeder nezir-niyaz deyirdiler ki, ev-eşiklerini satsalar da Tanrıya borclarını ödeye bilmezdiler. Amma sonralar bu adileşdi ve analar Doluya öyreşdikleri kimi buna da öyreşdiler. Hetta o qeder öyreşdiler ki, ele bil övladlarını seher-seher gülle ağzına deyil, keçmişde olduğu kimi işe gönderirdiler. Üzlerini de mecbur qırxdırırdılar ki, bele esger olmaz.
Bu şeherde her şey adileşmişdi, hetta ölüm de. Ölüm bir olardı, beş olardı, yüz olardı... Mescidde tabut düzeltmeye taxta çatmırdı. Çoxdanıydı dem-desgahlı - beli-beli, Dünyanın En Varlı Şeherinin yas merasimleri de dem-desgahlı keçirilirdi - yas merasimleri de yox idi. Ölenleri mescidde yuduzdurub, bezen heç yuduzdurmaq da mümkün olmurdu, ele paltarlı-paltarlı kefenleyirdiler, ordan birbaşa aparırdılar şehid qebristanlıqlarından birine, defn eleyib qayıdırdılar. Ne üç verilirdi, ne yeddi, ne qırx - birce günlük qurulmuş mağarda bir stekan çay içib ölü sahibine, ölenin silah dostlarına başsağlığı verib dağılırdılar. Ne ehsan vermeye vaxt vardı, ne de mağarda oturub mollaya qulaq asmağa. Çox vaxt heç molla da çatışmırdı. Bu şeher de mehverinden çıxmış dünya kimi öz mehverinden çıxmışdı.
Ve mollası çatışmayan bu şeherde her gün seher-seher gülle ağzına işe gönderdiyi oğlunu bu sir-sifetde

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 119 >>