gören ana hürkümüş halda soruşdu:
- Buy! Allah meni öldürsün, bu ne sir-sifetdi, ay bala?
- Maşından yıxılmışam.
- Qoy yaralarına derman sürtüm.
- Lazım deyil, boş şeydi.
- Çörek getirimmi?
- Yemirem, it kimi yorulmuşam. Qoy bir az yatım, bir-iki saatdan sonra oyadarsan yeyerem.
- Onda bir stekan çay iç, sonra yat,- dedi anası ve gedib çay getirdi; - Deyirler Musanın anasının ayaqlarını kesibler, düzdü?
- He, düzdü.
- Yazıqlar. Arvad bele, özleri de ilin-günün bu vaxtı evsiz-eşiksiz qaldı. Evin dağılsın, ay camaatı bu güne salan. Deyirler, Qarağacıya da bomba düşüb, eledi?
Her axşam eve gelende anası sualı sualın dalına calayırdı. Ve ele suallar verirdi ki, bu sualların cavabını heç ölkenin başçısı da bilmirdi. Reyqandan başlayıb gedib çıxırdı Turqut Özala, Mütellibovdan başlayıb Elçibeyde qurtarırdı. Lap axırda da kirveleri Vartanın ölenlerinin goruna söyürdü, görüm bu evde yediyin çörek burnundan gelsin.
- Bala, bes bu türkler niye gelmirler?
- Gelibler, ay ana, gelibler!
- Allah, sene şükür. Bes qurban olduqlarım hardadı?
- Bakıda dönerxana tikirler.
- Dönerxana nedi, a bala?
- Dönerxana?! Avtomat zavodu.
- Ayaqlarının altında ölüm! Onlar olmasa, ermeniler çoxdan bizi qırıb qurtarmışdı.
- Mütellibovnan Elçibey yene yola getmir?
- Getmirler, ay ana, getmirler. Mütellibov uruslara işleyir.
- Etibarı buraxdılar?
- Çoxdan buraxıblar.
- Xelil Rzanı da?
- Onu da buraxıblar.
- Allaha şükür. Camaat danışır ki, bizim katibi çıxarırlar, düzdü?
- Camaatdı da, danışır.
- ...
- ...
Yene suallar başlamışdı.
- Axı demedin Qarağacıya qrad düşüb, ya yox?
Son günler Dolu dalbadal bir neçe defe Qarağacını döymüşdü, xeyli qebir dağılmışdı. Ters kimi de Dolulardan biri de gelib düz atasının qebrine düşmüşdü. Uşaqlarla gedib qebirleri birteher abıra salmışdılar.
- Düşüb.
Anası ellerini dizine vurub, oturdu çarpayıda:
- Qancıq uşağı, qancıq. Ölüleri de rahat buraxmırlar. Harasına düşüb?
- Qorxma, kenara düşüb.
- Kişinin qebri salamatdı?
-

<< 1 ... 25 26 [27] 28 29 ... 119 >>