Salamatdı.
Anası yalvardı:
- Sene qurban olum, sabah meni apar qebir üstüne.
- Rehmetliyin qızı, indi qebirüstü vaxtıdı?! Deyirem yorulmuşam, qoy yatım.
Anası yene el çekmedi.
- Gören bu gece qrad atacaqlar?
- Sene dedim get kende de.
- Sizi bu odun-alovun içinde qoyub ne teher gedim, a bala?
- Onda neyine lazım, atacaqlar, ya yox?
Özünü atdı çarpayıya, heç paltarını da çıxarmadı, eynini çox az hallarda soyunurdu, bilmek olmurdu gece ne baş verecek. Özü demiş, it kimi yorulduğundan yatağa da daş teki düşdü.
Anası xeyli oğluna tamaşa eledi, oğlunun böyüdüyünü görüb üreyi atlandı, elini atıb uşağın yanını qaşıdı:
- Maşallah! Kişi olub, saqqalı çıxır!
***
Drakon özüne gele bilmirdi. Peleng yumruğu onun üzüne vurmamışdı, düz üreyinin başına vurmuşdu, özü de bıçaq kimi. Elinin altında böyüyen bir uşaq - özünü gülle qabağına verib odun-alovun içinden salamat çıxartdığı, şehid qardaşının yerinde bildiyi bir uşaq - ona, Drakona, el qaldırmışdı! Özü de milletin gözünün qabağında! Defelerle ermeni güllesinden qoruduğunu indi özü memnuniyyetle güllelemek isteyirdi, gülleleyecekdi de - söz ağzından çıxmışdı.
Dünyanın En Varlı Şeherinde hereni bir şeye göre tanıyırdılar - kimini vezifesine, kimini puluna, kimini nesline-necabetine - onu da Sözüne göre. Here bir şeyin ağasıydı, o da Sözünün. Kim neyin ağasıydı, xeyirin görmüşdü. Amma o, ağası olduğu Söze göre gedib Maqadanda ağ ayıları görüb gelmişdi. Ve o Maqadanda da söz sahiblerinin içinde Söz sahibi olmuşdu.
Her yerde olduğu kimi Dünyanın En Varlı Şeherinin de katibi, ispalkomu, prokuroru, reisi vardı. Amma başqa şeherlerden ferqli olaraq bu şeherin dövlet terefinden teyin olunmayan, lakin hamı üçün qebul olunan öz katibi, ispalkomu, prokuroru, reisi vardı. Dövlet terefinden teyin olunanlar teyin olunmayanlarla hesablaşırdılar. Bura gelen vezifeliler Sovet qanunları ile deyil, bu şeherin qanunları ile yaşamalıydılar. Bu şeherin qanunları ile yaşamaq istemeyenler, sinesine döyüb “bu şeherde qayda-qanun

<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 119 >>