da vaxtile bu bulvarda çox meseleleri ayırd etmişdi, çox dalaşmışdı.
Bulvara adam gönderdi ki, bu cüvellağı uşaqların avtoritetlerini onun yanına getirsinler.
Bu cüvellağılar ne qeder özlerinden razı olsalar da derhal çağırışa geldiler.
Drakon meseleni çox keskin qoydu:
- Reşid Behbudovun şeylerini kim aparıb, bir saatdan sonra burda olmalıdır. Kim aparıb, niye aparıb, meni maraqlandırmır. Heç kim de cezalanmayacaq. Amma şeyler bir saata qeder burda olmasa, sizin her biriniz mekteblerinizin qabağında, özü de dalına düşdüyünüz qızların gözü önünde eşşek kimi döyüleceksiniz. Aydın oldu?! Di durun!
Yarım saat keçmemiş cüvellağı uşaqlar özleri kimi bir cüvellağıyla qayıtdılar, papaq ve xencerle bir yerde.
- E, lotu, bunları neyleyirsen?
- Drakon emi, bir dostumla qız üste merc gelmişdik.
- Yaxşı, bes bunları nece götüre bildin?
- Sinif yoldaşımızın nenesi Qonaq evinde xadimedi. Ondan öyrenmişdim ki, Reşid Behbudov neçede gelir, neçede yatır. Men de küçedeki palıd ağacından keçdim dama, ordan da düşdüm içeri. Gördüm yatıb, sakitce götürüb geldiyim kimi de qayıtdım.
- Adın nedi?
- Peleng.
- E, lotu, sen ejdahasan ki?! İndi dur get. Amma yadında qalsın, kişi baş keser, adam öldürer, oğurluq etmez. Oldu?
- Oldu, Drakon emi.
Reisle prokuror tezeden doğulmuşdular, amma Reşid bey onların sevincini gözlerinde qoydu:
- Yox, bunları aparan gelmelidi! Görüm mene niye sataşıb?
- Reşid müellim, Allah haqqı, bir uşaqdı, heç cinayet işi de düşmür. Dostlarının yanında lotuluq elemek üçün aparıb.
Reşid Behbudov:
- Gelmese, konsert yoxdu!
Drakon Pelengi götürüb geldi Qonaq evine.
Peleng:
- Reşid emi, Seyid Lazım ağanın ceddi haqqı, men de sizin kimi meşhur olmaq isteyirem. Özümün de sesi var, isteyirsen oxuyum. Xoşum geldi, bir de uşaqlarla merc çekdim. Meni bağışla.
Reşid Behbudov xeyli güldü, sonra dedi:
- Oxu, xoşuma gelse, seni bağışlayacam.
Peleng de elini qoydu qulağının dibine, qaldırdı ey.
Reşid Behbudov onu qucaqlayıb basdı bağrına:
- Oğul, sen

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 119 >>