verim, bir dene de yağın içinde pulemyot.
- Men ölüm?!
Komandir:
- Sen niye ölürsen, e, ölsün seni istemeyenler. Bes Ağ Evde ne deyirler?
Başqa yerlerde Ağ Ev partiya komitelerinin binalarına deyirdiler - bu şeherde ise Qonaq evine. Bakıdan ermenilerin qabağını almaq üçün yox, camaatın başının altına yastıq qoymaq meqsedile gönderilen bütün yüksek vezifeliler de, yaxın, ya uzaq rayonlardan kömek adıyla, eslinde yüksek vezifelilere yarınmağa gelen rehberler de bura yığışırdı. Bu Ağ Ev ikinci Merkezi Komiteye çevrilmişdi. Sadece olaraq bu ikinci Merkezi Komiteni ölkenin Birincisi yox, ele İkincisi idare eleyirdi. “05” nömreli maşınların biri girirdi, biri çıxırdı. Alabezek telefonlar susmurdu. Heyet de hemişe sabahkı toya hazırlaşan bey evine oxşayırdı.
Ağ Evin Eşikağası da elinde bir topa açar oturmuşdu pillekanın yanında, qabağında da pürrengi çay, ele yorğun-arğın bir görkemi vardı ki, sanki ölkenin bütün problemlerinden bu sorumluydu.
- Ağcabediden turac gönderibler, neyleyek?
- Verin aşağıda arvadlar temizlesinler.
- Şemkirden konyak gönderibler.
- Ay uşaq, qoyun zirzemiye.
- Salyandan gelmişem, katib ikra gönderib.
- Qalxın, qoyun soyuducuya.
- Bu cemdekleri neyleyek?
- E, ne bilim neyneyesiniz, verin aşpaza da.
Eşikağası da herden bir vaxt tapıb teze “06”-sında çayxanaya da gelirdi, topa açar da elinden düşmezdi:
- Vallah, yorulmuşam. Billah, yorulmuşam. Her şey tökülüb menim üstüme, men yetim neyleyim? O gün Polyaniçkoya da deyirem, Viktor Petroviç, Allahınız olsun, heç olmazsa mene bir hefte vaxt verin dincelim. Deyir ne danışırsan, sen olmasan biz batarıq.
Lotular da sözlerinden qalmırdılar:
- Doğrudan da, senin işin çox çetindi. Biri vedre isteyir, biri qorşok, biri sabun.
Heyet qazan kimi qaynayırdı. Kenardan baxana ele gelirdi ki, hökumetin başbilenleri bu qaynar qazanda Qarabağ meselesini hell edirler.
Bura hem de dünyada ne baş verdiyinden xebersiz camaatın dünyadan xeber tutma yeriydi. Darvazanın ağzı dolu olurdu. Şikayete

<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 119 >>