meydanında. Yardım getirenler Leninin çoxdan yuyulmadığından kir-pas basmış heykelinin altında bir-iki nitq irad edib, Birincini o ki var öyür, salamını da camaata çatdırandan sonra yardımpaylama merasimi başlanırdı - undan, kartof-soğandan, yemiş-qarpızdan. Ermenilerin yandırdığı kendlerden qaçıb bu şehere penah getirenler, artıq Dünyanın En Varlı Şeherinden en kasıb şeherine çevrilmekde olan bu şeherin öz imkansızları tökülürdü meydana. Bir mereke qopurdu, insanlar insanlıqlarını itirirdiler. Lap yaxın günleredek mal-mülk sahibi olmuş adamlar bir kise unun üste yumruq davasına çıxırdı. Dünenedek adi bir söyüşe göre adam öldürülen şeherde söyüşün biri bir qepik, ne ağsaqqala baxan olurdu, ne arvad-uşağa.
Katib insanların bu qeder alçaldılmasına ve alçalmasına döze bilmirdi. Pencereden bu müdhiş sehneni seyr edende bezen gördüyü menzerenin tesirinden özünü saxlaya bilmeyib uşaq kimi ağlayırdı. Axırda yardımın meydanda paylanmasına qadağa qoydu. Tapşırdı ki, o zurna-qavalı yığışdırsınlar, gelen yardımları şeher ticaret idaresinin anbarına tehvil versinler, ordan da birbaşa göndersinler ermeni mühasiresinde olan kendlere:
- Mene heç kesin yardımı lazım deyil. Bu şeher hele ölmeyib.
Amma şeher ölürdü.
Bu da hem Bakıdakıların, hem de Ağ Evdeki vezifelilerin xoşuna getmedi, mübahise düşdü.
Amma Katib geri çekilmedi:
- Camaatı dilençi köküne salmısınız, indi de qarpız paylamaqla öyünürsünüz. Bu camaata qarpız lazım deyil, bu camaata patron lazımdı, avtomat lazımdı, arvad-uşağı qorusun.
Ve Katib o qeder boğaza yığılmışdı ki, hetta bir neçe defe yuxarıya zeng edib ağzına geleni demişdi:
- Men bilmirem bu bedbext camaatı yola verim, ermenilerle vuruşum, yoxsa gönderdiyiniz bu nazirlere qulluq eleyim.
Yuxarıdan da demişdiler:
- Cebheçiler kimi danışırsan. Seni orda oturdublar ki, sekanın sözünü deyesen, cebheçilerin yox.
- Burda cebheçi yoxdu. Burda yalın elle torpağını qoruyan camaat var. Heç bilmirler Xalq Cebhesi ne demekdi, özleri de bombanın altında

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 119 >>