olmur. Camaat adamın üzüne tüpürür. Ele gece olmur ki, şeheri qrada tutmasınlar.
- Bir az çox şişirdirsen. Neçe saatdı burdayam, hanı qrad, hanı top?
- Sizin xetrinize atmırlar. Siz Esgeranı üzü yuxarı keçen kimi başlayacaqlar.
Söz İkincini ters şapalaq kimi tutdu:
- İkibaşlı danışma.
Sehiyye Nazirinin Müavini geri çekilmedi:
- Siz soruşdunuz, men de olanı dedim.
İkinci gördü nazir müavini üze direnib, daha derine getmedi, üzünü tutdu Müdafie Nazirine:
- Hanı senin qoşunun?
Müdafie Naziri qalxdı ayağa:
- Menim qoşunum var? O burnu fırtılıqlı uşaqları deyirsiniz? Onlardan qoşun olar? Qoşunu yığıblar Bakıya. Heç bilmirem menim vezifem torpağı qorumaqdı, yoxsa Merkezi Komiteni?! Sehiyye Nazirinin Müavini düz deyir, camaat üzümüze tüpürür. Yer yarılsa, yere girerem.
- Niye girmirsen? Gir de!
- Yarılmır axı.
- Men yararam.
- Nece meslehetinizdi.
Bu hadiselerin hansı sonluqla bite bileceyinden heç özlerinin de xeberi olmayan bu vezifeliler de bezmişdiler her şeyden, axı bu millete ne qeder yalan danışmaq olar? Axı bu milleti ne qeder aldatmaq olar? Camaat üzlerine deyirdi ki, siz ermeniden pissiniz.
Bu yazıqlar ermeniden pis deyildiler, onları ermeniden pis eleyen ellerinden buraxmağa qorxduqları vezifeleriydi. Onları yığmışdılar bir vezife torbasının içine, ağzını da bağlamışdılar, çıxa bilmirdiler bu torbadan. Partlaya-partlaya qalmışdılar bu torbanın içinde. Ve dözmeyib bu torbadan çıxmaq isteyenler olurdu. Amma bu torbadan çıxmaq isteyenlere ele bir başqa torba tikirdiler ki, bu torba o torbanın yanında muştuluq olurdu. Bu torba Bayılın divarları kimi çox möhkem idi, sökmek mümkün deyildi. Amma herden Bayıldakı torbanı gözleri altına almayıb bele yığcam iclaslarda üreklerini boşaldanlar da olurdu. Ve bezen de bu ürekboşaltmalar onlara baha-başa gelirdi. Bele iclasların birinde İkincinin üzüne ağ olub üreyini boşaldan bir prokuror seherisi günü Xankendine Teşkilat Komitesine çağırılmışdı ve Komitenin qabağındaca ermeniler onu girov

<< 1 ... 44 45 [46] 47 48 ... 119 >>