vuruşduqları, qırıldıqları müharibe. Uşaqlı-böyüklü hamının ayağa qalxıb düşmenle döyüşdüyü müharibe. Bütün ölkenin “Her şey cebhe üçün, her şey Veten üçün” dediyi müharibe. Ve uşaq ağlıyla fikirleşirdi ki, bes bu livanlılar niye demirler: “Her şey Veten üçün! Her şey cebhe üçün!” Ve heç cür ne onun, ne de kimsenin ağlına gele bilmezdi, heç yatsalar yuxularına da girmezdi ki, bu televiziyada gördüklerini haçansa heyatda da görecekler ve yaşadıqları ölke ele Livan kimi olacaq. Milletin bir parası qırılacaq, milletin o biri parası ise öz kefinde, öz damağında! Ve uşaq vaxtı televizorda gördüyü Livan hetta bu ölkenin yanında muştuluq olacaq.
İndi At Belinde Olan Adam yayxanmışdı divana, qarşısında bir stekan çay ve lezzetle bu milletin olmayan televiziyasında bu milletden olmayanların vur-çatlasınına tamaşa edirdi.
İstedi ele qapıdan geri qayıtsın, çevrilib qonşuya baxdı, gördü qonşu elini atıb boğazına, qayıtmadı.
At Belinde Olan Adam derhal hiss eledi ki, Peleng bu görüşden xoşlanmadı. Qalxdı ayağa, televizoru söndürdü, amma Pelenge yaxınlaşıb el uzatmağa qorxdu, eli göyde qala bilerdi, bu da işleri korlayardı:
- Axşamın xeyir. Gel otur, qardaş.
Amma Peleng oturmadı:
- Xeyirdimi?
- Gel, gel otur. Kişisen, kişi oğlusan. Rehmetlik atanın da xetrini çox isteyirdim. Gözel insanıydı. Neçe il bir yerde işledik, çox çörek yemişdik. Gel, gel otur.
Peleng atasının adını eşidende bir az yumşaldı ve könülsüz-könülsüz keçib oturdu.
At Belinde Olan Adam Baş Mühasibe dedi:
- Bizi tek burax.
Otaqda ikisi qaldı.
- Evvela, sene teşekkür edirem, meni böyük bir biabırçılıqdan qurtardın. Ömrü boyu özüm de, balalarım da sene borcludu.
- Ne sen, ne de balaların mene heç ne borclu deyil.
- Yox, borcluyuq! Mene göre özünü Drakon kimi bir ejdahanın ağzına atdın.
Pelengin söhbete qulaq asmağa heç hevesi yox idi. Hem de postda qaldığı iki günün yuxusu gözünden tökülürdü:
- Reis, - bu şeherde vezifelilere reis deyirdiler, - sözünün canını de, men hele posta gedecem.
- Yaxşı,

<< 1 ... 50 51 [52] 53 54 ... 119 >>