pendir-çörekden, yemiş-qarpızdan götürüb özlerini verirdiler bu bulağın başına. Yemiş-qarpızı, arağı doldurardılar bu bulağın buz kimi suyuna. Babat vurandan sonra bulağın gözünden beş daş götürmeye merc çekerdiler, hele ki, o merci her oğul udammırdı, elleri nece keyiyirdise...
Bir de görürdün kiminse maşınının müherriki qızdırıb yolda qalıb. Belelerine zarafatla deyerdiler:
- E, qardaş, özünü ver Gülablıya, Soyuqbulağın suyundan doldur, canın qurtarsın. Bax biz doldurmuşuq, neçe ildi maşınımız qızdırmır.
- Bu saat getirirem. - deye Drakon getdi bulağa.
Ağzını bulağın gözüne direyib doyunca içdi, başının tükü de, ayaq barmaqları da suyu hiss eledi. Sonra papağını su ile doldurub qayıtdı. Pelengin sifetinde qan qalmamışdı. Sudan onun sir-sifetine, sinesine çiledi, dodaqlarını islatdı, amma içmeye vermedi.
Peleng yalvardı:
- Ver içim, onsuz da ölürem.
Drakon artıq onun üz-gözüne qonmuş ölümü görürdü. Ve onu da görürdü ki, Pelengi ölümün pencesinden qopara bilmeyecek. Pelengin başını bir az qaldırdı ve suyu ehtiyatla ona içirtmeye başladı:
- İç!
Peleng suyu qurtum-qurtum içdi, sonra get-gede sönen bir sesle dedi:
- Qalanını da tök başıma.
Drakon qalan suyu da tökdü onun başına, eslinde ele bir şey de qalmamışdı.
- Heee... Meni bağışla, Drakon, sene el qaldırdım. Drakon, anama deyersen Reşid Behbudovun papağını da, xencerini de versin sene. Sen de onu menim adımdan oğluna bağışlayarsan.
- İnşallah, sen özün bağışlayarsan.
- Drakon,- udqundu, sanki dilçeyinde ilişib qalmış son sözleri dartıb çıxarırdı;- Heyf... Drakon...
- Can Drakon!
- Men qız görmedim ey...
Drakon onun başını berk-berk sıxdı sinesine, amma bu defe döze bilmedi, bayaq boğazından qaytardığı fınxırtını bu defe saxlamağa gücü yetmedi, hönkürdü...
Ve ele hönkürdü ki, göz yaşından bütün heyfini aldı.
Amma Peleng ne bu fınxırtını eşitdi, ne de Drakonun göz yaşlarını gördü...
... Peleng Şuşadaydı...
Drakon Pelengi uzatdı otların üstüne. Gözleri açıq qalmışdı ve ağacların başı üzerinden

<< 1 ... 67 68 [69] 70 71 ... 119 >>