kimi onun sinesindeki hele qanı qurumamış yaraları yalayırdı.
Qelebe sevincini bir andaca itiren uşaqlar başlarını aşağı salıb sakitce gözleyirdiler. Gözleyirdiler ki, bu illerde ilk defe göz yaşlarını gördükleri Komandir üreyini temiz boşaltsın. Nehayet, Komandiri Drakonun üstünden qaldırdılar ve...
... qızıl qanın içinde şirin yuxu tapmış Drakonu qaldırdılar çiyinlerine...
Komandir ise min ilin yorğunu kimi arxalarından gelirdi. Girdiler meşeye. Cığırla bir az getmişdiler ki, dayandılar.
Komandir seslendi:
- Ne oldu? Niye dayandınız?
- Komandir, bir ora bax! - deye uşaqlar ağacların birinin altında uzanmış Pelengi gösterdiler ve Drakonu yere qoyub ona teref yüyürdüler.
Dünyanın En Gözel Ölüsü - sanki sinesinde laleler açmışdı - ağrıdan-acıdan uzaq, üz-gözünde Tanrı nuru, xoşbextcesine uyumuşdu, Drakonun penceyi de başının altında.
Komandir heç ne deye bilmedi, sadece olaraq üç-dörd saat önce qorxub qaçdığını zenn ederek söydüyü Pelengin - Dünyanın Bu En Gözel Ölüsünün- ayaqları altında dizi üste düşdü...
***
... Mağarı batalyonun heyetinde qurmuşdular. Başdakı gebenin üstünde de bir az evvel torpağa tapşırdıqları qırılan oğulların qırmızı lentler bağlanmış şekilleri asılmışdı - ortada da Drakonla Pelengin.
Bütün şeher burdaydı. Ağ Evin möhterem qonaqları da teşrif getirmişdiler. Uşaqlar evvelce onları yasa buraxmaq istememişdiler, Komandir qarşılarını kesmişdi:
- Deymeyin! Günahdı! Yasdan heç düşmeni de qovmazlar.
Komandir yas sahibi kimi oturmuşdu mağarın ağzında, Reis de yanında.
Meclisdekiler o qeder pıçıltıyla danışırdılar ki, ele bil bu boyda mağar bomboş idi, arada yalnız çaxmaqların çaqqıltısı gelirdi, bir de mollanın “Fatihe”si eşidilirdi. Molladan başqa süfredeki çaylara el uzadan da yox idi. Çaylar buğlanıb-buğlanıb soyuyurdu. Çayçı soyumuş çayları deyişirdi, amma yene buğlanıb-buğlanıb soyuyurdular.
Sükutu Komandirin qefil hönkürtüsü pozdu:
- Reis! Belim qırıldı, Reis! Bu niye bele oldu, ay Allah! Niye bele eledin?!
Reis onu

<< 1 ... 70 71 [72] 73 74 ... 119 >>