iki kilo qend, iki kilo şeker, on litr neft, beş sabun, on beş kilo un ve bir de bambalaca kağız kiselerde beş eded gül-çiçek toxumu.
Bu gül-çiçek toxumu neden ötrü idi, Allahın deyil, insanların yaratdığı bu cehennemde kime ve neye lazım idi, gül-çiçeyin içinde böyüseler de artıq gül-çiçeklik halları qalmamış camaat bunu başa düşe bilmirdi. Xeberleri yox idi ki, bu gül-çiçek toxumu Bakıda qaçqınlar ve imkansızlar üçün olmayan mağazalarda sekkiz, on, hetta on beş dollara satılırdı. Bir az gec de olsa axır ki bundan xeber tutdular ve başa düşdüler ki, xariciler heç de onların fikirleşdikleri kimi o qeder de axmaq deyiller. Ve bu gül-çiçek toxumu onların işine emelli-başlı yaramağa başladı.
Dünyanın mehverinden çıxmayan vaxtı Bakıya qonaq gedende etden, toyuqdan, bir sözle kend matahından pay aparardılar. İndi bu gül-çiçek toxumu en yaxşı paya çevrilmişdi. Bakıdan, Genceden sifariş sifariş dalınca gelirdi. Bir az diribaşlar bu gül-çiçek toxumunun alverine girişerek hem emelli-başlı qazanmağa başladılar, hem de qaçqınlar ve imkansızlar üçün olmayan mağazalarda gül-çiçek toxumunun satışına da böyük zerbe vurdular. Pullarını balta kesmeyenler day gül-çiçek toxumlarını bahalı mağazalardan yox, bazarlarda qaçqınlardan almağa başladılar - qiymetine göre yox, qaçqın soydaşlarına ürekleri yandığın göre.
Amma Pelengin Anası bu gül-çiçek toxumunu alverçilere satmırdı, gedirdi Ağcabedideki şehid qebristanlığına ve bu gül -çiçeyi Pelengin şehid qardaşlarının mezarlarının etrafında ekirdi. Bu toxumlardan ele qeribe, ele gözel gül-çiçek çıxmışdı ki, ömürlerinde ilk defe gördükleri bu gözellik camaatı heyrete getirmişdi. Bundan sonra bu şeherin de imkanlıları daraşmışdı Çadır Şeherine.
Her defe Şehidler Xiyabanına gelende Pelengin Anasını burda gören ve bu gül-çiçekleri onun ekib-becerdiyini bilen Başçı müavininden soruşmuşdu:
- Bu hansı şehidin anasıdı?
- Heç birinin. Onun oğlunun qebri Qarağacıdadı.
Başçı kövrelmişdi ve demişdi:
- Ya bir ştat düzeldin, ya da cibinizden

<< 1 ... 77 78 [79] 80 81 ... 119 >>