ona maaş verin.
Amma Pelengin Anası maaşdan imtina elemişdi:
- Sağ olun, bala, lazım deyil. Bunlar hamısı menim Pelenglerimdi.
Yene göyden tepelerine od tökülürdü. Yene göyden tepelerine tökülen bu odun altında yardım maşınlarının qabağında basabas idi. Yene Bordağa Bağlanmış Buğaya Dönen Memurlar yalvarırdı ki, onları xaricilerin yanında biabır etmesinler. Amma kime deyirsen, xeyiri yox idi ki, yox idi! Özlerini de, bu yazıq Bordağa Bağlanmış Buğaya Dönen Memurları da xaricilerin yanında biabır edirdiler.
Pelengin Anası da özlerini xaricilerin yanında biabır edenlerin arasındaydı. Evveller bir neçe defe insanlardan hörmet ve merhemet ümidiyle demişdi:
- Men şehid anasıyam.
- Burda kim şehi
d anası deyil ki?!
Peleng kimi bir oğulu qurban geden bir anaya bu qurbanlıq növbesiz yardım almağa da yetmirdi. İlk vaxtlar bundan çox perişan olsa da sonralar bu keçdi, heç kesi qınamadı, gördü ki, yardıma möhtacların çoxunun balası onun Pelengi kimi qurban gedib.
Tanrı İbrahim peyğembere oğlu İsmayılı qurban kesmemek üçün qoç göndermişdi, oğulları qurbanlıq olan bu analara ise sebr ve göz yaşları.
Bu yardım bir adamı xoşbext edecek olmasa da çox vaxt qulağı eşide-eşide deyirdiler:
-Bextever! Tek arvaddı, bir bele yardımı neyleyir?!
Ve heç kim bilmirdi ki, bu bextever tek arvad aldığı yardımları Musanın Anasıgille yarı bölür, onsuz da günün çoxunu onlarda keçirirdi. Musanın Anasının yemeyini bişirir, suyunu getirir, Musanın Qardaşı evde olmayanda altını atır, çimizdirirdi. Baş-başa verib öten xoşbext günlerini xatırlaya-xatırlaya Ezrayılı gözleyirdiler. Ezrayılın da dövletinin gelhageli idi, gül kimi sütül-sütül oğulları qoyub hay-hayları gedib vay-vayları qalmış, heç kime, hetta özlerine bele lazım olmayan bu qocaları neyleyirdi ki?! Ezrayılın yadından çoxdan çıxmışdılar. Allahın bir ucuz ölümü de onlar üçün mataha dönmüşdü.
Yalnız gece düşende öz alaçığına gelirdi. Yerine girende Reşid Behbudovun Pelenge bağışladığı papağı qoyurdu sinesine, lezzetle

<< 1 ... 78 79 [80] 81 82 ... 119 >>