qoxulayırdı. Ve seheredek gözünün qabağına getirmek isteyirdi - Pelengi nece çimizdirir, nece elinden tutub mektebe aparır, nece seher-seher döyüşe yola salır... Ve bunları fikirleşe-fikirleşe xoşbext olurdu... Peleng yanındaydı, girmişdi qucağına, saçlarının qoxusunu hiss edirdi. Bu qoxusunu hiss etdiyi saçları tumarlaya-tumarlaya ona gözel-gözel nağıllar danışırdı. Gözel-gözel nağıllarla Pelengi yatırdıqdan sonra ona yaraşan qız axtarırdı. Amma bu boyda Çadır Şeherinde oğluna yaraşacaq bir qız tapa bilmirdi. Birce o Tarix Müelliminin qızı idi ki, onu da Musanın Anası gözaltı elemişdi.
Kimse Bakıdan gelen vezifelilere demişdi ki, bu arvadda Reşid Behbudovun çox qiymetli bir xenceri var. Onlar da adam salmışdılar ki, xenceri satın alsınlar.
- Ne qeder pul isteyirsen verirler.
- Acından ölerem, satmaram. O Pelengimin yadigarıdı.
Ve xenceri hemişe yastığının altında saxlayırdı. Musanın Qardaşına da demişdi ki, ölüb elesem bu xenceri Komandir hebsxanadan çıxanda ona verersen.
Gün doğanda gecenin o bütün xoşbextliyi qucağında yatmış Pelengle birlikde yox olurdu, bir cehennem sabahı açılırdı. Bu sabahlar ona göre cehennem sabahları deyildi ki, göyden od tökülürdü. Bu sabahlar ona göre cehennem sabahları deyildi ki, günde qırx defe rastlaşdıqlarından bir-birlerinden iyrenmeye başlamış, eyni yardımı yemekden artıq bir-birlerine oxşayan ve üzlerinde bir qıça nur qalmamış insanları görürdü. Bordağa Bağlanmış Buğaya Dönen Memurları görürdü. Bu payız ev-eşiklerine qayıdacaqları yalanları eşidirdi. Bu açılan sabahlar ona göre cehennem sabahları idi ki, bu sabahlarda bir bele insanın içinde Peleng yox idi.
***
Gözlerini yavaş-yavaş açdı, amma heç ne göre bilmedi, etrafa qatı bir zülmet çökmüşdü. Sonra bu zülmetin içinde iyne ucu boyda işıq zerreleri göründü, zerreler yavaş-yavaş böyümeye başladı. Böyüdüler-böyüdüler, sonra onun gözlerini qamaşdıran bütöv ve gur bir işığa çevrildiler. Gözlerinin bir de açılmayacağından qorxaraq bu gur işığa dözdü ve kipriklerini de

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 119 >>