ayağını xestexananın qapısından bayıra qoyan kimi iyne atsan yere düşmeyeceyi heyetde alqış sedaları qopdu:
- Ko-man-dir!
- Ko-man-dir!
Komandir elini sinesine qoyub onu alqışlayanlara başıyla teşekkür eledi, sonra gözleri heyeti ne qeder axtardısa onu qarşılayanların içinde uşaqlarından birini de görmedi, berk dilxor oldu ve mindi maşına.
Ve Komandir yalnız indi, maşında onu hebsxanaya aparan polislerden öyrene bildi ki, batalyonun uşaqları son neferedek qırılıblar, amma geri çekilmeyibler...
- Arxada ana-bacılarımızdı...
- Arxada ana-bacılarımızdı...
***
- İş tapa bildinmi, ay bala?
-Yox, ana. Hara gedirem, bir şey çıxmır.
- Ne ferasetsiz uşaqsan, heç Musaya oxşamadın. A bala, bu boyda şeherde bir iş tapa bilmirsen?
- Ağlın öz şeherimize getmesin ey, bura balaca bir rayondu. On-onbeş idare var, here de öz qohum-eqrebasını yığıb başına. Deyirem gel çıxaq gedek Bakıya, getmirsen.
- Bakıda ne itim azıb, a bala? Demirsen bu gün-sabah evimize qayıdırıq?
- Qayıdanda da qayıdacağıq da. Ya burdan qayıtdın, ya Bakıdan, ne ferqi?
- Ferqi çoxdu, burdan heç olmasa dağlarımız görünür. Yaxşı, biz getdik, bes Pelengin Anası nece olsun? Tek arvaddı.
- Onu da apararıq.
- Getmez. O Şehidler Xiyabanını qoyub heç hara getmez. Yaxşı, de görüm, Musadan xeber tuta bildinmi?
Musa çoxdan ölmüşdü, Pircamalda vurmuşdular, uşaqlar heç meyitini de götüre bilmemişdiler. Bunu anasından gizli saxlayırdı, demişdi ki, itkin düşüb, Qırmızı Xaç Komitesi axtarır. Tekce Musanın Qardaşı yox, çoxları analarından qardaşlarının ölümünü gizli saxlayırdılar, deyirdiler ki, itkin düşüb, belece analarını xoşbext edirdiler. Musanın Anası da oğulları itkin düşen bütün analar kimi her seheri Musadan bir xeber geleceyi ümidi ile açırdı. Oğlu ölmüş bir ana neçe vaxt idi oğlunun ölümünü bilmemeyin xoşbextliyini yaşayırdı.
-Qızıl Xaç axtarır. Bilirsen, ay ana, üç-dörd min adam itkin düşüb, tapmaq çox çetindi.
- Ermenistan bambalaca bir yerdi. Orda üç-dörd min adamı ne teher gizledibler ki, o

<< 1 ... 83 84 [85] 86 87 ... 119 >>