daşlanmanın yanında heç ne idi.
İsa peyğemberi çarmıxa çekenler 2000 ildi hemin çarmıxın, Mehemmed peyğemberi daşlayanlar ise 1400 ildi “Qur’an”ın qarşısında diz üste düşmüşdüler. Ve Tanrıdan bağışlanmalarını xahiş edirdiler.
İsa peyğemberi çarmıxa çekenler ve çekdirenler, Mehemmed peyğemberi daşlayan ve daşladanlar cehenneme geden uzun ve ezablı bir yolda illerdi növbelerini gözleyirdiler. Onun saqqalını yolanları da cehenneme geden uzun ve ezablı bir yol gözleyirdi.
Heç Şair özü de cennete gedeceyine inanmırdı. Düzdür, heyatında heç bir günah işletmemişdi. Amma cennete getmek, İsa peyğemberle, Mehemmed peyğemberle eyni havanı udmaq, eyni sudan içmek, eyni göyün altında yaşamaq üçün heyatda heç bir günah işletmemek çox az idi.
Amma cehenneme de getmeyecekdi. O artıq cehennemin içindeydi ve Tanrı öz bendesine iki defe cehennem ezabı göstermez.
Cehennemlik deyildi, cennetin de yolu bağlı idi. Tanrının dergahında doğulduğu torpaqdakı Eshabu-Kefe benzer bir yer vardı, amma ne o, ne de heç kim bele bir yerin olmasından xeberdar deyildi. Çünki yer üzüne gönderilen müqeddes kitabların heç birinde bu yer tesvir olunmamışdı. Bu kitablarda yalnız cennet ve cehennem tesvir edilirdi. O cennet ve cehennem ki, insanlar üçün nezerde tutulmuşdu. O ise insan deyildi. Tanrının insan cildinde Yer üzüne gönderdiyi ve artıq öz missiyasını başa vurmaqda olan bir meleyi idi. Ve missiyasını başa vurduqdan sonra babası Nesimi kimi dönecekdi heç bir müqeddes kitabda tesvir olunmayan Tanrının dergahındakı Eshabu-Kefe.
İbrahim peyğember özünü yox, oğlunu Tanrıya qurban demişdi. O ise mehebbet ve sevgisi olan Tanrısına özünü qurban vermişdi. Tanrı İbrahim peyğemberin sedaqetini qiymetlendirib oğlu İsmayılı qurban kesmeye qoymamışdı, mükafatlandırmışdı. Tanrısına özünü qurban vermiş Şair ise Tanrıdan heç bir mükafat istemir ve gözlemirdi. Amma o istedi-istemedi, gözledi-gözlemedi Tanrı onu mükafatlandıracaqdı. Tanrı öz dergahındakı Eshabu-Kefde, babası Nesiminin yanında ona ebedi bir

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 119 >>