getmeyim!
Amma Sibirde sebirsizlikle Ezrayılı gözleyende özünü yamanlayırdı ki, gerek Çingiz İldırımı bağışlayaydı...
... Ve indi üzü üzler görmekden bezib qaralmış bu soyuq divarlar, Şaire verilen işgencelerin şahidi olan divarlar onun üçün de o qeder qorxulu deyildi. O, bu soyuq divarları evveller de görmüşdü, neçe il yoldaşlıq elemişdi. Hamı kimi o da neçe il yoldaşlıq elediyi bu divarlarla çox derdleşmişdi, çox söhbetler elemişdi. Düzdür, ilk evveller o qeder asan olmamışdı, bir-birlerini başa düşmemişdiler. Amma sonra dil tapa bildiler. Dil tapa bildiler deyende o, divarların dilini tapdı, bu divarlar eslinde insan dilini çoxdan başa düşürdü.
Ve o, başqa mehbuslar kimi heç de özüne derd etmirdi ki, bu divarlardan cemi birce addım o üzde azadlıq adlı çox şirin bir şey var - cemi birce addım o üzdeki azadlıqda azadlığın dadını çıxara bilmeyenler üçün ne ferqi! O özünü ne qeder azad görmek istese de başı açılmamışdı ki, azadlığın kefini çıxara. Onu Kalımadan azadlığa daşıyan qatar getirib odun-alovun, ağrı-acının içine atmışdı, qatar onu azadlığa deyil, şehid analarının göz yaşlarına daşımışdı, balasının meyidi düşmen elinde qalan atanın qabağında aciz qalıb deli olmağa daşımışdı. Bu göz yaşlarından, bu ah-vaylardan hem özünü, hem de göz yaşı tökenleri xilas etmek üçün silaha sarılmışdı...
... Bu da sonu, yene bu soyuq divarlar...
Dünya ile barışmasa da, taleyi ile barışıb oturmuşdu bu divarların arasında. Bilirdi ki, o biri kameralarda yatanlar ruhlarının azadlığı üçün, teselli üçün “Qur’an” oxuyur, namaz qılırlar. Amma o, ne “Qur’an” oxuyurdu, ne de namaz qılırdı. Çünki onun üçün ne üz tutub namaz qılınası qible qalmışdı - ermeniler qiblesine od vurub yandırmışdılar, ne de oxunacaq müqeddes bir kitab - kitabını da qapatmışdılar. Ve oturmuşdu bu dörd divarın arasında. Köhne tanışı Reisden xahiş elemişdi ona bir şahmat versinler, Reis de özü evden bir şahmat getirmişdi ona. Gününün çoxunu öz-özüyle şahmat oynamaqla keçirirdi.
Hamı deyirdi ki, hetta

<< 1 ... 91 92 [93] 94 95 ... 119 >>