işgenceleri vaxtile her gün gören bu divarlar gördüklerini açıb danışsaydılar millet dehşete gelerdi. Divarlar da milleti dehşete getirmemek üçün susur ve bildiklerini bir dövlet sirri kimi qoruyub saxlayırdılar.
O da inanırdı ki, bura günlerin birinde dünyanın anoloqu olmayan qeyri-adi bir muzeyine çevrilecek ve bütün dünya da bu muzeye tamaşa elemek üçün Bakıya tökülecek.
İlk defe tutulanda evvel-evvel Şuşada yatmışdı - Xan qızı Natevanın öz qardaşının xatirine tikdirdiyi hebsxanada...
... O nece Xan qızı idi ki, Xan oğlu qardaşını Nikolay tutdurmuşdu ve Sibire gönderirdi. Xan qızı da Nikolaya ağız açmışdı:
- Zati-alileri, icaze verin Şuşada bir hebsxana tikdirim, qardaşım da cezasını hemin hebsxanada çeksin.
Zati-alileri Nikolay da Xan qızının sözünü yere salmamışdı, axı o Xan qızı idi...
... Şuşa son saatlarını yaşayırdı... Generallar camaatı düşmenin qarşısında eliyalın qoyub aradan çıxmışdılar, gedib Laçının qaşında dilxorçuluqlarından araq içirdiler. Şeher boşalırdı.
Hebsxananın reisi nezaretçilere:
- Açın qapıları!
Bütün qapılar açıldı, mehbuslar heyete töküldüler.
Reis:
- Ermeniler artıq şehere girirler. Siz cinayetkar olsanız da men sizi ölüme atıb gede bilmerem. Bu eclaflıq olar. Hamınız azadsız. Kim canını qurtara bilir, qurtarsın.
Burdan qaçmağı heç vaxt ağıllarına bele getirmeyen - bu hebsxana tikildiyi 120 ilde cemi birce qaçış olmuşdu - mehbuslar bir-birlerine baxdılar.
Hebsxananın teyinatsız reisi ireli yeridi:
- Reis, bir kişilik edirsen, birini de ele! Gösteriş ver, hebsxanada ne qeder silah var paylasınlar bize. Günahlarımızı qanımızla yuyaq!
Reis emeliyyat üzre müavine baxdı:
-Ne deyirsen?
Emeliyyat üzre müavin:
- Paylayın silahları!
Mehbuslar hamısı bir nefer kimi günahlarını qanlarıyla yudular, generalların qoyub qaçdığı şeheri bir neçe saat qoruya bildiler ki, eliyalın şeher ehli de bu müddetde arvad-uşağını ikinci Xocalı qetliamından xilas ede bildi...
... Özü de Xan qızının qardaşının yatdığı “15” nömreli kamerada. Ve

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 119 >>