Bir gün bir qatarda, bir kupede, bir dünyada qonağım oldunuz....Olqa....menalı tebessümünüz, qayğisiz, kedersiz, ateşli baxışlarınızla...qonağım ve yol yoldaşım oldunuz. Dar, işıqları tutqun bir kupeye „Poison“ etriyle birge sanki bir işıq da doldu, Olqa... Çöldeki qarları eridecek bele ehtirasınız, şıqraq gülüşünüzün bu soyuq qışa getirdiyi bahar etriyle.... Gözlerinizdeki mavi dünyanın derinliyinden gelen, qızılı saçların şelalesinden süzülen bir sevgi isteyi ile... Pikassonu bele celbedecek bir tebessümle... Baxışlar, tebessümler, uzun, nazik barmaqların havada çekdiyi gözegörünmez cizgiler bele arzulanan bir sevginin hesretinden, sanki sahilini gören bir dalğa kimi qayalara çırpılıb yox olmaq, parçalanmaq, sönmek, yeniden denize dönmek isteyinden xeber verirdi...
Olqa, evliyemmi deye siz soruşarken, mense „he“ deyerken, susub sonra niye bes teksiniz, men sizinle, yarızarafat, yarıciddi, Sibire bele gederdim, dediniz.... Esir edilmiş bir seadetin ulduzunun soyuq işığı yeni bir sevgi yolunu işıqlandıra bilermi? Je suis désolé, mon cher, ne men poruçik Annenkov, ne de siz mademoiselle Pauline deyilsiniz. Olqa, bir sevginin yolu bu qatarın yoluyla ölcülmez, bir sevginin ömrü bir isteyin serhedlerine sığmaz, bir sevginin zamanı, mekanı olmaz... Denizden de mavi gözlerinizin derinliyi meni batırmaz. Men sevginin esiri, siz sevginin azad sahibesi.... Siz qonaq, men ebedi yolçu! Men payız yağışlarının islatdığı bir yarpaq, siz bahar teravetinin ebediliyine inanan çiçek. Defelerle sevmek olmaz, mehebbetden qaçmaq üçün mehebbete qaçmaq olmaz. Siz danısır, men ise sakit bir tebessümle dinleyirem. Sözleriniz ise qatar tekerlerinin yekneseq sesinde kesilir, mene çatmırdı... Menim ise xeyallarım uzaqlarda, lap uzaqlarda yollarımı gözleyen bir cüt qara, kederli gözlerin, „Poison“ deyil, deniz etirli saçların yanında... Bir bilseydiniz, Olqa, hemin saçların etrini heç ne evezlemez. Siz qonaq, o ise menim uzaq yollarımın istek ünvanı, o menim qadınım, menim heyatım, menim

[1] 2 >>